تحليل گفتمان مديريت سياسي فضا در كشور كوبا پس از انقلاب 1959

كاركرد سياسي واحدهاي مختلف درون كشوري به نوع حكومت و سيستم سياسي كشور بستگي دارد. مديريت سياسي فضا، بيشتر تسهيل حاكميت تا پايين ترين سطح سياسي است. بيشتر پژوهشگران صرفاً به توصيف كاركردي و ساختاري مديريت سياسي فضا و تشريح چگونگي تقسيمات كشوري اكتفا كرده و از توجه به تأثير عوامل مختلف بر شيوۀ مديريت سياسي فضا غافل بوده اند. ماهيت پژوهش اكتشافي بوده و محتوا توصيفي تحليلي و مبتني بر روش تحليل گفتمان است و از منابع كتابخانه اي استفاده شده است. گفتمان طبق يك تعريف مسلط، منطق فكري و عملي حاكم بر يك دورۀ زماني و مكاني خاص است، ايدئولوژي يك حكومت را مي توان يك گفتمان هژمونيك محسوب كرد. ايدئولوژي حكومت در كوبا تاثير خاصي بر مديريت سياسي فضاي آن گذاشته است. ويژگي هاي كوبا در قالب تحليل گفتمان لاكلا و موفه، تشريح و سپس تاثير گفتمان حاكم بر كوبا در مديريت سياسي اين كشور بعد از انقلاب 1959 تحليل و بررسي شد. بعد از انقلاب 1959 ايدئولوژي ماركسيسم، ضرورت توجه به همه آحاد ملت كوبا را مورد توجه قرار داده و در همه مسائل اين كشور نمود پيدا كرد. از نتايج پژوهش چنين بر مي آيد كه مديريت سياسي فضا در كوبا تمركزگرا با تكيه بر تفكيك قوا بوده و قانون اساسي آزادي هاي مدني و مذهبي را به رسميت مي شناسد. انسداد گفتمان انقلابي كوبا بعد از فروپاشي شوروي موجب بازنگري در قانون اساسي شد، كه اين اصلاح و بازنگري استيلاي گفتمان انقلابي كوبا را تا امروز تضمين كرده است.