تبيين عملكرد تعاوني‌هاي توليد كشاورزي در توسعۀ روستاهاي شهرستان ساوجبلاغ

تبيين عملكرد تعاوني‌هاي توليد كشاورزي در توسعۀ روستاهاي شهرستان ساوجبلاغ بود بعنوان هدف اصلي پژوهش در نظر گرفته شد. براي انجام اين تحقيق از روش توصيفي ـ تحليلي استفاده شد. جامعه آماري شامل «روستاييان عضو تعاوني و مديران تعاوني» به تعداد 708 نفر بود. حجم نمونه‌ها براي نظرسنجي با ابزار پرسشنامه بر اساس روش كوكران، 250 نمونه برآورد شد. اين تحقيق بصورت مطالعه موردي در 28 روستاي برخوردار از شركت تعاوني در انجام پذيرفت. روش تجزيه و تحليل داده‌ها، استفاده از آمار كيفي (محاسبه فراواني، درصد فراواني، ميانگين وزني و انحراف از معيار گويه‌هاي پرسشنامه) و استفاده از آمار استنباطي (انجام آزمون آماري خي‌دو براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق و انجام آزمون ويلكاكسون براي مقايسه نتايج بدست آمده از نظرسنجي‌ها در مورد عملكرد تعاوني‌هاي توليد كشاورزي در قبل و بعد از تأسيس) بوده است. قلمرو مكاني تحقيق روستاهاي برخوردار از شركت تعاوني در شهرستان ساوجبلاغ استان البرز بودند. تعاوني توليد كشاورزي اگرچه در افزايش مشاركت، همياري و كار گروهي روستاييان مؤثر بوده‌اند؛ اما بدليل كسب ميانگين وزني كمتر از حد متوسط 3 در اغلب گويه‌هاي مورد بررسي، اين مشاركت چندان ملموس نبوده است. براساس نتايج آزمون آماري ويلكاكسون، بخش كشاورزي در زمان بعد از تأسيس تعاوني توليد كشاورزي با شرايط مطلوب‌تري نسبت به زمان قبل از تأسيس مواجه بوده است. علاوه بر اين، مشخص شد كه مقادير ميانگين وزني اغلب گويه‌هاي مورد بررسي در زمينه ماندگاري جمعيت روستاهاي برخوردار از شركت تعاوني كشاورزي، كمتر از حد متوسط 3 بود. لذا فعاليت اين تعاوني‌ها در افزايش يا ماندگاري جمعيت روستاها، تأثير زيادي نداشته است. تعاوني‌هاي كشاورزي توانايي حل مشكلات عملكردي از جمله توسعه اشتغال، تأمين سرمايه و گسترش مكانيزاسيون فعاليت‌هاي بخش كشاورزي را دارند، ولي به علت ضعف اقتصادي روستا و محدويت منابع و زيرساخت‌ها در اين نقاط، عملكرد چندان قابل قبولي نداشته‌اند.