عنوان مقاله :
بررسي پيشنهاد «ادبيات كاربردي» پي‌ير بَيار و ايده«استلزام» شوشانا فلمن از منظر ژك لكان
عنوان به زبان ديگر :
Pierre Bayard’s Idea of “Applied Literature” and Shoshana Felman’s Notion of “Implication”: A Lacanian Perspective
پديد آورندگان :
محرم زاده، ناتاشا دانشگاه هنر تهران - دانشكده علوم نظري و مطالعات عالي هنر، استان تهران، تهران، ايران , عليا، مسعود دانشگاه هنر تهران - دانشكده علوم نظري و مطالعات عالي هنر، استان تهران، تهران، ايران
كليدواژه :
روانكاوي كاربردي , ادبياتِ كاربردي , نظريه استلزام , ژك لكان
چكيده فارسي :
در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي - تحليلي نخست به طرح برخي انتقادهاي مطرح‌شده حول روش «روانكاوي كاربردي» پرداخته‌ايم. آنگاه به بهانه طرح پيشنهاد «ادبيات كاربردي» پي‌ير بَيار و با ارجاع به سمينار هفدهم ژك لكان، آن روي ديگر روانكاوي، به اشكالات و معضلات پيشنهاد بَيار اشاره كرده‌ايم و در خلال بحث مروري داشته‌ايم بر ابعاد ايده «استلزام» نزد شوشانا فلمن كه بر فرض رابطه‌اي همزمان دروني و بيروني بين ادبيات و روانكاوي استوار بوده‌‌است، و ضمن رجوع به ريشه‌هاي لكانيِ بحث فلمن روشن كرده‌ايم كه چرا معتقديم ايده «استلزام» فلمن، پايگاهي به‌مراتب مستحكم‌تر از پيشنهاد «ادبيات كاربردي» بَيار دارد. سرانجام در بستري كه تعمداً براي تضارب آرا ايجاد شد بار ديگر با بازگشت به برخي جوانب نظريه لكاني، ازجمله شرح اصطلاح extimité و نحوه استفاده ظريف لكان از كلمه انگليسيwithout، اين پرسش را مطرح كرده‌ايم كه آيا مي‌توان گفت روانكاوي بدون ادبيات نيست؟
چكيده لاتين :
Employing a descriptive-analytical method, this article, first of all, deals with some of the criticisms on the methodology of “applied psychoanalysis”. Then, discussing Pierre Bayard’s idea of “applied literature” and, at the same time, referring to the 17th seminar of Jacques Lacan, The Other Side of Psychoanalysis, the paper points out that the terms “applied psychoanalysis” and “applied literature” seem to presuppose an external relationship between literature and psychoanalysis. On the contrary, Felman’s notion of “implication” is based on a simultaneously internal and external relationship between the two domains. In this way, the article highlights the weaknesses of Bayard’s idea and the stronger foundation of Felman’s arguments. Finally, in the context deliberately created for the conflict between these positions and points of view, the paper returns to some other aspects of Lacanian ideas such as the description of the term extimité and his subtle use of the English word “without”, asking whether it can be said that psychoanalysis is not “without” literature.
عنوان نشريه :
نقد و نظريه ادبي
