نقد كتاب پژوهشي (ادبيــات)/ همزاد، خودِ ناميرا: نقد كتاب همزاد يك مطالعه روانكاوانه

Alternate Self, The Immortal Self: A Critique on The Double, a Psychoanalytic Study by Nasrin Shakibi Momtaz

كتاب همزاد اثر اتو رانك(1939ـ1884)،­ روانكاو و روان­ تحليلگر اتريشي­ تبار در پنج فصل با عناوين «شرح مسئله»، «مثال­هايي از همزاد در ادبيات»، «زندگي­نامه به عنوان پيشينۀ ادبي»، «همزاد در انسان­شناسي» و «خودشيفتگي و همزاد» تدوين شده و اخيراٌ توسط سبا مقدم به زبان فارسي برگردانده شده ­است. اين كتاب، يكي از آثار پراهميت اتو رانك در راستاي مطالعۀ دغدغه­ هاي لاينفك روح بشر در طول تاريخ و انعكاس آن در ادبيات به عنوان بستري ظرفيت­ مند و مُستعد براي پرورش اين دغدغه­ هاست كه از ميل و نياز انسان به ناميرايي و جاودانگي سرچشمه مي­گيرد. اين مقاله مروري بر اين كتاب با توجه به ديگر آثار اين پژوهشگر برجسته، چون اسطورۀ تولد قهرمان و جراحت تولد است.

The present research is based on the critique of Fourteenth Hijri-Century Earache by Abbas Habibi Badrabadi. Based on a critical analysis and a postmodern reading, it is argued here that the author of the mentioned book has successfully created a literary-performative genre which he calls “Far-Mohtava” in order to open up new horizons in Persian poetry by overthrowing the Literary restitution system of thinking and creating a suitable form that can best serve the purpose of producing content. Thereby he has created a significant shift towards post-modernism and the localization of the concept by adapting it to the contemporary culture of his motherland. This research is based on postmodern literature and opinions of thinkers such as Jean Francois Lyotard, Jean Baudrillard, Jacques Derrida and Michel Foucault.