مدل ساختاري عملكرد تحصيلي بر اساس خودكارآمدي تحصيلي و انگيزش تحصيلي با ميانجيگري درگيري شناختي در دانش آموزان رشته رياضي- فيزيك

Structural model of academic performance based on academic self-efficacy, and academic motivation, mediated by cognitive engagement among mathematics -physics students

عملكرد تحصيلي از مهمترين شاخص هاي اندازهگيري كيفيت آموزشي دانش آموزان است. هدف پژوهش حاضر ارايه مدل ساختاري عملكرد تحصيلي بر اساس انگيزش تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي با ميانجيگري درگيري شناختي دانش آموزان رشته رياضي-فيزيك است. اين پژوهش كاربردي و از نوع همبستگي با روش مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري آن شامل كليه دانش آموزان رشته رياضي-فيزيك شهر تهران است كه از ميان آن ها 470 نفر دانش آموز انتخاب شدند و روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي است. ابزارهاي پژوهش عبارت است از پرسش نامه انگيزش تحصيلي والراند و همكاران (1992)، پرسش نامه خودكارآمدي تحصيلي موريس (2001) و پرسش نامه راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري پينتريچ و همكاران (1991). براي تحليل داده ها از ضريب اچ (H) آلفاي كرانباخ و ماتريس همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد.نتايج نشان داد مدل متغيرهاي پژوهش از برازش مطلوبي برخوردارند. در مدل مفروض انگيزش تحصيلي با عملكرد تحصيلي با ميانجيگري درگيري شناختي، اثر كامل و اثر مستقيم و غيرمستقيم غيرمعنادار بود. اثر خودكارآمدي تحصيلي با عملكرد تحصيلي با ميانجيگري درگيري شناختي كامل و اثر مستقيم معنادار بود، اما اثر غيرمستقيم غيرمعنادار بود. نتايج نشان داد متغير خودكارآمدي اثر معناداري بر عملكرد تحصيلي دانش آموزان دارد و 40 درصد از واريانس عملكرد تحصيلي آن ها را تبيين مي كند. بنابراين كادر آموزشي، اجرايي مدارس و همين طور والدين دانش آموزان مي توانند براي تقويت عملكرد تحصيلي دانش آموزان از متغير خودكارآمدي تحصيلي استفاده كنند.

Academic performance is one of the most important indicators for measuring the educational quality of students. The aim of this study was developing a structural model of academic performance based on academic motivation and academic self-efficacy mediated by cognitive engagement of mathematics-physics students. It was an applied research of correlation type with structural equation modeling method. The research population included all students of mathematics-physics in Tehran. The research sample consisted of 470 students who were selected by multi-stage cluster sampling method. The research instruments were Walland et al.'s (1992) academic motivation questionnaire, Morris (2001) academic self-efficacy questionnaire and Pintrich et al.'s (1991) motivational strategies for learning questionnaire. Cronbach's alpha coefficient and correlation matrix and structural equation modeling were used for data analysis. The results showed that the model of research variables have a good fit. In the hypothetical model, academic motivation with academic performance mediated by cognitive engagement had a full and direct effect, and their indirect effect was insignificant. The effect of academic self-efficacy on academic performance mediated by cognitive engagement had a significant full and direct effect, however, the indirect effect was not significant. The results showed that the self-efficacy variable has a significant effect on students' academic performance and it could explain 40% of the variance of their academic performance. The teaching staff, school administrators as well as parents of students could use the variable of academic self-efficacy to enhance their academic performance.