پديد آورندگان :
بديعي ازنداهي، مرجان دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي سياسي , واثق، محمود دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي سياسي , ملك محمدي، حميدرضا دانشگاه تهران - دانشكده حقوق و علوم سياسي - گروه علوم سياسي , عالم، ريحانه دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي سياسي
كليدواژه :
حكومت , حكمراني , مردم , چالش هاي حكمراني
چكيده فارسي :
جغرافياي سياسي در چهارچوب روابط اجتماعي به چگونگي كنش متقابل "قدرت و فضا" مي‌پردازد. از موضوعات قابل بحث آن مي‌توان به حكومت، دولت و حكمراني اشاره نمود. با ظهور عصر جهاني‌شدن و ارتباطات، الگوي جديدي در مطالعه روابط دولت- جامعه مطرح شد كه با استدلال به حركت قدرت دولت به بالا (سازمان‌هاي فراملي)، به پايين (نهادهاي فروملي) و به بيرون (سازمان‌هاي غيردولتي و خصوصي)، نقش صدر و ذيلي و تنظيمي دولت را رد كرد و الگوهاي كورپوراتيستي و پلورال- كورپوراتيستي را مطرح نمود. افزايش "خودسازماني" جامعه و ارتقاي نقش آن در فرآيند حكمراني به همراه تكه‌تكه‌شدن قدرت دولت موجب شده تا ابزارهاي سنتي اجبارآميز حكومت، ناكارآمد و ابزارهاي اقناعي و مبتني بر مذاكره بر گروه‌ها و سازمان‌هاي جامعه مد نظر قرار گيرند. ديگر نمي‌توان حكومت كرد بلكه بايد با شناخت الگوهاي حكمراني، جامعه را به‌وسيله آنها مديريت كرد. "دولت متكبر" بايد جاي خود را به "دولت فروتن" دهد. انتقال "حكمراني" از ايده به عمل، در كنار تغييرات ساختاري و كاركردي حكومت، به چيزي بيش از يك دولت نيازمند است و ساير بازيگران نيز در بهبود كيفيت زندگي و رفاه گروه‌هاي مختلف ذي‌نفعان تاثيرگذارند. درواقع چالش‌هاي مقابل عملياتي‌شدن آن بسيار پيچيده است. پژوهش حاضر با به‌كارگيري روش توصيفي- تحليلي، پس از پرداختن به مفهوم و زواياي مختلف الگوي حكمراني، به‌دنبال واكاوي چالش‌هاي پيش روي آن برآمد. نتايج نشان مي‌دهند موانعي همچون اندازه دولت، دسترسي شهروندان به رهبران سياسي، جابه‌جايي اهداف جمعي با اهداف فردي سياست‌مداران و تعارض نهادهاي ذي‌نفع در حكومت از مهم‌ترين چالش‌هاي اصلي اجراي الگوي حكمراني به شمار مي‌روند.
چكيده لاتين :
Political geography in the context of social relations deals with how “power and space”
interact. Among the debatable topics are government, state, and governance. With the advent
of the age of globalization and communication, a new pattern in the study of state-society
relations was raised that by referring to the movements of state to high power (Transnational
organizations) and downstream (Subordinate institutions) and outsiders (Nongovernmental
and private organizations), rejected the role of upper, subordinate and regulators of the state,
and introduced the corporatism and pluralistic-corporatism models. Increasing the “selforganization”
of the society and promoting its role in the governance process, coupled with the
fragmentation of government power, has paved the way for the ineffectiveness of the traditional,
coercive government tools, and made persuasive tools based on negotiating community groups
and organizations more noticeable. Governance is no longer doable, instead must give more
attention to governance patterns and use them. The “arrogant government” should be replaced
by a “humble government”. The transfer of “governance” from idea-to-action, along with the
structural and functional changes of government, requires more than just a state, and other
actors also have an impact on improving the quality of life and well-being of the various groups
of stakeholders. In fact, the challenges facing its operation are very complicated. The present
study, using a descriptive-analytical method, after addressing the concept and different angles of
the governance model, has sought to address the challenges posed by it. The results indicate that
obstacles such as government size, citizen’s access to political leaders, the transfer of collective
goals to individual goals of politicians, and conflicts among stakeholders in the government are
among the main challenges of implementing the governance model.
