نقش والدين در مديريت استفاده كودكان از تلويزيون

فاقد عنوان لاتين

كودكي به عنوان حساس‌ترين سن رشد و تربيت، در شكل‌گيري شخصيت و آينده كودك نقش بسيار مهمي دارد. آموزه‌هايي كه كودك در اين دوران كسب مي‌كند، جزو ماناترين اطلاعاتي هستند كه در ذهنش ثبت مي‌شوند؛ زيرا ذهن كودك سفيد، ساده و بسيار تأثيرپذير است. امروزه كودكان ناگزير، همراه با رسانه‌ها بزرگ مي‌شوند و تلويزيون به عنوان يكي از جذاب‌ترين پديده‌هاي فرهنگي، عضو مشترك و جداناشدني همه جوامع و خانواده‌ها، كودكان را حداقل از حدود دو سالگي به سمت خود مي‌كشاند تا تماشاگر تصاوير و شنونده صداهاي آن باشند. ميزان اين تأثيرات براي همه كودكان يكسان نيست و به عوامل بسياري، از جمله روش تربيتي و شيوه مديريتي والدين مرتبط است. بنابراين شناخت دقيق تأثيرات مثبت و منفي تلويزيون ضروري است؛ زيرا باعث تقويت هر چه بيشتر آثار مثبت آن و ارائه راهكارهاي مقابله‌اي با تأثيرات منفي آن خواهد شد. در اين نوشتار سعي شده است پس از بررسي كاركردهاي تلويزيون، روش‌هاي كارآمدي براي مديريت تماشاي تلويزيون در كودكان ارائه شود تا والدين بتوانند رسالت خود در فرزندپروري را به انجام رسانند. از نظر روان‌شناختي يا فلسفي، كودكي يا بزرگسالي چيزي مربوط به روح، روان و ذهن فرد است. فردي كه ذهن و روان او در پايين­ترين حالت خود باشد، كودك است؛ صرف‌نظر از اينكه وي از نظر جسماني چقدر بلندقامت يا عظيم­الجثه است. اگر قدرت استدلال يا بهره هوشي فردي هنگام گفتار، رفتار، انتخاب يا تصميم­گيري پايين باشد، مي­توان وي را به عنوان فردي نابالغ و يك كودك در نظر گرفت.[1]

No Abstract