ارائۀ الگوي بازنويسي داستان‌هاي مثنوي مولوي براي كودكان

بازنويسي متون كهن موضوعي بسيار مهم و پيوند‌دهندۀ نسل‌هاي مختلف از لحاظ فرهنگي است. بازنويسي فعاليتي علمي_خلاقه است؛ بدان جهت كه براي انجام يك بازنويسي موفق ضروري ست نسبت به متن كهن (مبدأ بازنويسي) اشراف علمي داشت و در فرآيند بازنويسي نيز بايد به اصول علمي توجه كرد. افزون بر آن بازنويس نيز به‌مانند هر فعاليت علمي ديگر به الگويي كارا و موثر نياز دارد تا بتواند بر اساس آن الگو، متني منقح و اثرگذار در اختيار مخاطبان قرار دهد. اهميت و حساسيت وجود اين الگو، وقتي دوچندان مي‌شود كه گروه مخاطبان بازنويسي، كودكان باشند. اين مقاله با بهره‌گيري از مباحث و نظريات علوم تربيتي و علوم ادبي كوشيده است الگويي گام‌به‌گام براي بازنويسي مثنوي براي كودكان712سال طراحي كند. مبناي علوم تربيتي اين الگو برپايۀ آراي مونته‌سوري استوار شده است. استخراج مقاصد اصلي مولوي از سرايش مثنوي از منابع معتبر و علمي، فهم بافت و موقعيت داستان در كلام مولوي، به‌كارگيري وزن مثنوي، حذف داستان‌هاي فرعي، استفاده از راوي دوم شخص در زاويۀ ديد، تكميل شدن پايان داستان توسط خود كودك و.. از جمله مباحثي ست كه با نظر به آراي تربيتي و ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد مثنوي به طور ويژه در باب بازنويسي مثنوي مولوي مطرح شده و از يافته‌هاي اين پژوهش به شمار مي‌رود. در پايان، مبتني بر الگوي ارائه‌شده، يكي از داستان‌هاي مثنوي بازنويسي شده است. اين تحقيق در قالب الگويي روشمند و با استفاده از ديدگاه‌هاي تربيتي مونته‌سوري، پياده‌سازي اصول بازنويسي براي كودكان را تسهيل و تبيين كرده است.