تحليل انتقادي نتايج فلسفي آزمايش‌ هاي مغز دوپاره در چارچوب نظام فلسفي ابن ‌سينا و ملاصدرا

پزشكان در دهه 1960 جهت درمان بيماران صرع، اتصال ميان دو نيم‎كره مغز در اين بيماران را قطع كردند. البته اين اعمال جراحي ادامه نيافت و در زمان كوتاهي متوقف شد. بيماران مغز دوپاره در طي حدود 60 سال تحت آزمايش‏هاي گوناگوني قرار گرفتند. اين آزمايش‏ها عملكرد هر نيم‎كره مغز را مستقل از نيم‎كره ديگر ارزيابي مي‎كردند. اسپري و گازانيگا مدعي‏اند قطع اتصال ميان دو نيم‎كره مغز در اين بيماران سبب شده است دو مركز آگاهي مستقل از هم در مغز آنها شكل بگيرد؛ به عبارت ديگر اين بيماران تبديل به دو شخص انساني شده‏اند. اين آزمايش‎ها و نتايج حاصل از آن به عنوان يك دليل تجربي جهت دفاع از فيزيكاليسم مورد توجه قرار گرفته‎اند. در اين پژوهش نشان داده مي‎شود در چارچوب نظام فلسفي ابن‏سينا و ملاصدرا هويت انساني در اين بيماران تقسيم نشده است و همچنين با فرض صحت اين آزمايش‎ها كوشش مي‎شود توجيه معقولي از اين آزمايش‎ها در درچارچوب نظام فلسفي ابن‏سينا و ملاصدرا پيشنهاد گردد. در اين بيماران، قواي حسي و فرايند حصول ادراكات حسي  تقسيم شده است؛ به گونه‎اي كه هر نيم‎كره مغز داراي ادراكات حسي مستقل از نيم‎كره ديگر است؛ ولي قوه عقل در اين بيماران تقسيم نشده است. از آنجا كه ويژگي اساسي نفس انساني از ديدگاه ابن‏سينا و ملاصدرا تعقل كليات است، حفظ وحدت قوه عقل در اين بيماران دليلي بر حفظ وحدت هويت انساني در آنهاست.