تحليل ميدان معنايي همنشيني «تقوا» و «ايمان» در ساختار معنايي قرآن با تأكيد بر روش ايزوتسو

با مراجعه به قرآن كريم اين نكته كشف مي شود كه تقوا از جمله اموري است كه در زندگي انسان ريشه دوانده است؛ لذا در جهان‏بيني قرآن كريم تقوا از جايگاه ويژه‏اي برخوردار است. تقوا از اموري است كه با بسياري از مؤلفه‎هاي ديني ارتباط دارد. از جمله مواردي كه در قرآن كريم ارتباطي عميق با تقوا دارد، ايمان است؛ لذا هم‏آيي تقوا و ايمان و بررسي ارتباط آن دو با هم كه چه ميدان معنايي را ترتيب مي دهند، ضروري مي باشد؛ چراكه فهم ميدان معنايي تشكيل شده در فهم صحيح از اين دو مؤلفه تأثيرگذار است. در اين نگاشته بر آن‎ايم با روش معناشناسي ايزوتسو كه يكي از روش‎هاي موجود در معناشناسي مي باشد، ميدان معنايي از همنشيني تقوا و ايمان را كشف و اين ارتباط عميق را اثبات كنيم. در اين پژوهه به اين نكته دست مي يابيم كه ايمان در نسبت همنشيني با تقوا سه ساحت زمينه، مكمل و نتيجه‎اي دارد؛ يعني انسان متقي در تمام مراحل سير خود از ايمان بهره جسته و از آنجايي كه ارتباطي دو سويه بين تقوا و ايمان قرار دارد، با ازدياد ايمان، تقوا نيز افزايش مي يابد. مي‎توان بيان داشت مرتبه تقوا فوق مرتبه ايمان مي باشد. تقوا فضيلتي است وراي ايمان و هر مؤمني متقي نيست؛ لكن هر شخص متقي باايمان است.