بررسي ملاك اين‏هماني عددي نفس از ديدگاه ابن ‎سينا و صدرالمتألهين

هويت شخصي، مسئله‏اي پردامنه است. اين پژوهش با روش تحليلي-توصيفي به بررسي ملاك اين‏هماني عددي نفس از ديدگاه ابن‎سينا و صدرالمتألهين مي‎پردازد. ابن‎سينا حقيقت انسان را نفس مجرد مي‎داند. ايشان قايل به عدم حركت جوهري و ثبات نفس است؛ لذا به‏راحتي مي‎تواند ثبات و اين‏هماني عددي نفس را اثبات كند؛ ولي از آنجا كه حركت جوهري نفس در حكمت متعاليه به اثبات رسيده است، ديدگاه ابن‎سينا در اين‏هماني عددي نفس دچار خلل مي‎شود. صدرالمتألهين با اعتقاد به حركت جوهري نفس و تغيير تدريجي آن در اثبات اين‏هماني عددي نفس دچار تهافت بدوي شده است؛ زيرا حركت جوهري نفس با ثبات آن ناسازگار است؛ اما اين تهافت بدوي با ارائه دو تقرير از حركت جوهري رفع مي‎شود: تقرير حركت جوهري امتدادي كه به معناي اتصال وجودي است و تقرير حركت جوهري غير امتدادي كه نفس را در زمان دوم امتداد گذشته نمي‎داند، بلكه همان فرد گذشته و به همراه سعه وجودي مي‎داند. از آنجا كه تقرير اول بر خلاف تقرير دوم فرد گذشته را معدوم مي‎شمارد، پس تنها تقرير دوم مي‎تواند ملاك صحيح اين‏هماني عددي نفس باشد.