بحران زيستي انتهاي پرمين مياني در برش دره‌ همبست، ناحيه‌ آباده، جنوب غرب ايران و مقايسه‌ آن با رسوبات همزمان در شرق تتيس

بررسي گسترش تنوع زيستي در نهشته‌هاي نزديك به مرز پرمين مياني و بالايي در برش دره‌ همبست نشان مي‌دهد با توجه به تغييرات بارز محيطي و فونايي در افق‌هاي رأسي زير واحد 4a سازند آباده، انقراض انتهاي گوادالوپين در اين برش پيش از مرز گوادالوپين لوپينگين روي داده است. تغييرات جالب توجه نزديك به مرز گوادالوپين لوپينگين در اين برش، حضور دولوميت و سنگ آهك استروماتوليتي است كه در بالاترين بخش زير واحد 4a وجود دارد و كم‌عمق‌شدگي محيط رسوبي و نيز كاهش چشمگير تنوع زيستي را نشان مي‌دهد. عامل بحران زيستي انتهاي گوادالوپين در برش دره‌ همبست به احتمال زياد متأثر از كاهش سطح آب دريا بوده است. بررسي افق انقراض انتهاي گوادالوپين در جنوب چين و ژاپن نشان‌دهنده‌ قرارگرفتن آن در انتهاي كپيتانين است. در جنوب چين (برش پن گليتن) و آباده (برش دره‌ همبست) پس‌روي جهاني انتهاي پرمين مياني كه يكي از عوامل مهم انقراض در انتهاي كپيتانين است، فقط آثاري از كم‌عمق‌شدن را نشان مي‌دهد كه همراه با تغييرات محيطي و فونايي و شاهدي بر انقراض انتهاي گوادالوپين است. در برش‌هاي انتهاي پرمين مياني در ژاپن آثار پس‌روي و بيرون‌زدگي رسوبات در اين فاصله‌ زماني مشهود است. در برش دره‌ همبست، زون فرامينيفري Hemigordius irregulariformis به سن بالاترين بخش كپيتانين داراي تعداد كمي از گونه‌هاي Codonofusiella كه در قسمت قاعده‌اي زير واحد 4b قرار دارد، نشان‌دهنده‌ ظهور دوباره‌ فوناي فرامينيفري پس از افق انقراض انتهاي گوادالوپين است؛ در حالي كه در جنوب چين و ژاپن زون فوزولينيدي CodonofusiellaReichelina به سن وچياپينگين آغازي نشان‌دهنده‌ بهبود و ازسرگيري ظهور فرامينيفرها پس از انقراض پرمين مياني است.