تعيين رخساره‌هاي دياژنزي و كيفيت مخزني ماسه‌سنگ‌هاي سازند گدوان در چاه‌هايي از ميادين غربي دشت آبادان

ماسه‌سنگ‌هاي سازند گدوان (بارمين آبتين) در دشت آبادان، طيف وسيعي از تخلخل و تراوايي را با توجه به تاريخچه‌ دياژنزي پيچيده‌ خود دارند. بر همين اساس مطالعه‌ پتروگرافي با استفاده از ميكروسكوپ نوري، الكتروني و نيز آناليزهاي روتين تخلخل تراوايي مغزه روي اين نهشته‌‌ها براي بررسي تأثير دياژنز بر كيفيت مخزني انجام شد. فرايندهاي دياژنزي از قبيل تراكم، انحلال، سيماني‌شدن و تبديل و درجازايي كاني‌هاي رسي، مهم‌ترين فرايندهاي مرتبط با كيفيت مخزني در نمونه‌هاي مطالعه‌شده ارزيابي شدند. به اين ترتيب ماسه‌سنگ‌هاي گدوان به 5 رخساره‌ دياژنزي شامل ماسه‌سنگ متراكم با سيمان اندك، ماسه‌سنگ با سيمان كلريت، كائولينيت و كلسيت، ماسه‌سنگ با پوشش كلريتي دانه‌هاي كوارتز، ماسه‌سنگ با سيمان كربناته‌ فراگير و ماسه‌سنگ با سيمان انحلال‌يافته تفكيك شدند. پوشش كلريتي با جلوگيري از گسترش سيمان، رشد اضافه‌ سيليسي و تشكيل چارچوب پايدارتر، به حفظ بهتر تخلخل اوليه كمك كرده است. سيمان‌هاي كربناته‌ ائوژنزي با نسبت حجمي 9% از كل سنگ، كيفيت مخزني را بهبود مي‌بخشند؛ در حالي كه ماسه‌سنگ‌هاي با سيمان كربناته‌ مزوژنزي كه در مراحل پاياني دياژنز (با درصد حجمي بين 25 تا 32%) گسترش يافته‌اند، اغلب به‌عنوان سدي دربرابر حركت هيدروكربور عمل كرده‌اند. پس از تعيين ميزان تخلخل و تراوايي در بخش‌هاي داراي مغزه، براي روشن‌شدن بهتر ارتباط اين دو پارامتر با رخساره‌هاي دياژنزي، واحدهاي جرياني به روش نشانگر زون جريان (FZI)، تعيين شد. با بررسي ارتباط بين پارامترهاي مخزني و دياژنزي مطالعه‌شده، به نظر مي‌رسد واحدهاي جرياني 1 و 2 معادل با رخساره‌هاي دياژنزي 3 و 5، بهترين كيفيت مخزني را در چاههاي مطالعه‌شده دارند.