اثربخشي حساسيت زدايي منظم و خودتنظيمي بر وابستگي دانش آموزان به اينترنت

زمينه و هدف: يكي از عوامل بيروني تأثيرگذار بر افت تحصيلي، استفاده افراطي از ابزارهاي ديجيتالي است. در اين ميان استفاده از اينترنت شايع ترين مشغوليت در دانش آموزان محسوب مي شود. هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي حساسيت زدايي منظم و خود تنظيمي بر وابستگي دانش آموزان به اينترنت بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. با نمونه گيري هدفمند، 45 دانش آموز در سال تحصيلي 98-1397 از شهرستان رشت با بيشترين نمرات در پرسشنامه اعتياد به اينترنت كيمبرلي يانگ (1995) انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه جايدهي شدند. پس از 12 جلسه مداخله حساسيت زدايي منظم و خودتنظيمي، مجدداً پرسشنامه اعتياد به اينترنت اجرا شد. داده هاي آماري با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيره و ويرايش 21 نرم افزار آماري SPSS تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد آموزش حساسيت زدايي منظم و خودتنظيمي بر وابستگي دانش آموزان به اينترنت مؤثر بوده است. همچنين خودتنظيمي بيشتر از حساسيت زدايي منظم بر وابستگي به اينترنت دانش آموزان اثر داشته است (0/001 P). نتيجه گيري: حساسيت زدايي منظم با تغييرات رفتاري، و خودتنظيمي با ايجاد تغييرات شناختي، موجبات كاهش وابستگي به اينترنت را فراهم مي آورد؛ بنابراين مي توان از آموزش حساسيت زدايي منظم و خودتنظيمي در كاهش وابستگي به اينترنت دانش آموزان بهره برد.