ارائه مدل ارتقاء مهارت‌هاي اجتماعي كودكان بر اساس نقش مؤلفه‌هاي زبان بياني با ميانجي‌گري نظريه ذهن

زمينه و هدف: مهارت اجتماعي، نقش بسيار مهمي در سازش يافتگي اجتماعي و كاهش مشكلات رفتاري كودكان دارد و زبان بياني و نظريه ذهن از عوامل مؤثر بر تحول مهارتهاي اجتماعي كودكان هستند؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل ارتقاء مهارتهاي اجتماعي كودكان چهار تا شش سال بر اساس نقش مؤلفههاي زبان بياني با ميانجيگري نظريه ذهن بود. روش: مطالعه حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها، پيمايشي همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان (دختر و پسر) 4 تا 6 ساله شهر بابك واقع در استان كرمان در سال تحصيلي 97-1396 بود كه تعداد 104 نفر (48 دختر و 56 پسر) بر اساس روش نمونهگيري خوشهاي سه مرحلهاي انتخاب شدند و آزمون تحول زبان (نيوكامر و هاميل، 1988)، مقياس درجهبندي مهارتهاي اجتماعي (تراسكات، 1989) و آزمون نظريه ذهن نپسي 2 (كوركمن، داويس و متيو، 2007) را تكميل كردند. تحليل داده هاي پژوهش با روش تحليل مسير، انجام شد. يافتهها: برآيندها نشان دادند كه الگوي پيشنهادي از برازش خوبي با داده ها برخوردار است. نتايج، اثر مستقيم نظريه ذهن بر مهارت هاي اجتماعي (p 0.001) و اثر مستقيم مؤلفه هاي زبان بياني بر نظريه ذهن (p 0.001) را تأييد كردند. يافته ها همچنين نقش ميانجي گرانه نظريه ذهن را در رابطه بين مهارت هاي اجتماعي و مؤلفه هاي زبان بياني تأييد كردند (p 0.05). نتيجهگيري: نتايج نشان دادند كه لازمه ارتقا و بهبود مهارت هاي اجتماعي در كودكان 4 تا 6 ساله، بهبود مؤلفه هاي زبان بياني و نظريه ذهن است. مؤلفه هاي زبان بياني به طور غيرمستقيم و از طريق نظريه ذهن، با تأثير بر كفايت اجتماعي، ا رتباط مؤثر با همسالان، و كاهش مشكلات رفتاري كودكان، موجب ارتقا و بهبود مهارت هاي اجتماعي آنان مي شود.