تأثير آموزش مهارت‌‌هاي پرورش كودك متفكر به والدين بر تاب‌آوري و راهبردهاي ‌مقابله‌اي كودكان با سطح سازش‌يافتگي پايين

زمينه و هدف: تجربيات دوران كودكي بر مشكلات سازش يافتگي مانند اضطراب، افسردگي، و سبكهاي والدگري افراد در بزرگسالي مؤثر هستند. يكي از مهمترين راههاي پيشگيري از اختلالات روانشناختي، ايجاد ويژگيهاي شخصيتي مثبت از دوران كودكي و روشهاي صحيح والدگري است. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش مهارتهاي پرو رش كودك متفكر به والدين بر تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي كودكان با سطح سازش يافتگي پايين است. روش: روش پژوهش حاضر، شبه تجربي از نوع طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه متشكل از 26 نفر از والدين دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي مدارس دولتي ناحيه 1 شهر رشت، با دامنه سني 10 تا 12 سال در سال تحصيلي 1396-97 بود كه از طريق نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و برحسب كسب نمره زير 65 در پرسشنامه سازش يافتگي (دخانچي، 1377) انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) جايدهي شدند. برنامه مداخله اي طي 9 جلسه دوساعته هفتگي براي گروه آزمايش ارائه شد. داده ها با استفاده از مقياس تاب آوري كودك و نوجوان (انگار و ليبنبرگ، 2009) و پرسشنامه راهبردهاي مقابله اي نوجوانان (موس، 1993) جمع آوري، و با استفاده از آزمون تي دو نمونه مستقل و تحليل كواريانس چند متغيري تحليل شدند. يافته ها: يافته ها پژوهش نشان داد آموزش مهارتهاي پرو رش كودك متفكر باعث افزايش تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي مطلوب و كاهش راهبردهاي مقابلهاي نامطلوب در كودكان با سطح سازش يافتگي پايين ميشود (P ≤ 0.05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر ميتوان گفت برنامه مداخله اي به كار گرفته شده با تكيه بر مهارتهاي حل مسئله و با تأثير بر سبك والدگري بر تاب آوري و راهبردهاي مقابله اي در كودكان با سطح سازش يافتگي پايين، مؤثر بوده است.