بازبيني رابطه دينداري و نامداراگري (مورد مطالعه: شهر كاشان)

پرسش اساسي مقاله حاضر، اين است كه آيا دينداري ذاتاً منجر به نامداراگري مي‌شود؟ با مرور ادبيات موجود، ديدگاه روابط ميان گروهي و ديدگاه تفاوت‌هاي فردي درباره رابطه بين دينداري و (نا)مداراگري اجتماعي بيان گرديد. استراتژي تحقيق از نوع قياسي، طرح تحقيق از نوع همبستگي و ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه‌هاي استاندارد و محقق‌ساخته مي‌باشد. جامعه آماري، شهروندان 18 سال به بالاي شهرستان كاشان و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 531 نفر مي‌باشد كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده است. به منظور تضمين اعتبار سنجه‌هاي تحقيق، از روش اعتبار محتوا استفاده گرديد و به منظور بررسي پايايي پرسش‌نامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. نتايج تحليل همبستگي نشان داد بين دينداري و مداراگري يك رابطه منفي و معنادار وجود دارد. با اين‌حال، نتايج تحليل رگرسيوني نشان داد با ملاحظه اثر تعاملي متغير اقتدارگرايي، رابطه منفي مشاهده شده در تحليل دو متغيره به يك رابطه مثبت تبديل مي‌گردد. نتيجه‌گيري نهايي اين است، در مورد رابطه دينداري و نامداراگري، دين و دينداري في‌نفسه مسئله نيست؛ بلكه، مشكل با شيوه‌اي است كه برخي از افراد ديندار هستند. بنابراين، دينداري، ذاتاً منجر به نامداراگري نخواهد شد.