مدل بكارگيري سياست‌پژوهي در حوزه سياست‌گذاري عمومي: مطالعه موردي بخش مسكن

سياست پژوهي يكي از روش‌هاي برقراري ارتباط بين دو حوزه سياست‌گذاري و علم و دانش است كه با ژرفانگري، توصيه‌هاي علمي و كاربردي به سياست‌گذاران ارائه مي‌نمايد. لذا با عنايت به اين مهم، تحقيق حاضر با هدف طراحي مدل استفاده از سياست‌پژوهي در حوزه سياست‌گذاري به منظور ترغيب سياست‌گذاران به استفاده از آن انجام گرفته است. روش تحقيق از نوع روش تركيبي است كه در مرحله اول با استفاده از تحليل تم، در ابتدا مفاهيم و جنبه‌هاي استفاده از سياست‌پژوهي، حاصل از مرور متون و مصاحبه، شناسايي و در ادامه با استفاده از روش نگاشت مفهومي، مدل مربوطه طراحي گرديد. در مرحله دوم به منظور اعتبارسنجي مدل طراحي شده، از روش تحليل عاملي تأييدي استفاده گرديد. جامعه آماري شامل سياست‌گذاران و محققان بودند كه به روش هدفمند انتخاب شدند. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه چگونگي انجام تحقيق و ساير ويژگي‌هاي آن به همراه ديدگاه سياست‌گذار به مقوله تحقيق كه ماحصل ويژگي‌هاي فردي و اكتسابي مي‌باشد، بيشترين تاثير را در تحريك سياست‌گذار به استفاده از نتايج سياست‌پژوهي دارند. ذينفعان سياست نيز (اولويت سوم) مي‌توانند از طريق مطالبه‌گري از سازمان‌هاي سياست‌گذار، آنها را وادار به تعامل با محققان به منظور استفاده از گزارشات آنها نمايند.