تاكسونومي ذي‌نفعان و نقش آن‌ها در حكمراني دانشگاه

هدف از اين پژوهش، تاكسونومي ذي‌نفعان و نقش آن‌ها در حكمراني دانشگاه مي باشد. براي دست‌يابي به اين هدف، دو پرسش؛ ذي‌نفعان تصميم‌ساز و تصميم‌گير در حكمراني درون دانشگاه با توجه به كاركردها به چند دسته ‌تقسيم مي‌شوند؟ مولفه‌هاي تشكيل دهنده مدل دانشگاهي با ساختار خودحكمراني چيست؟ بيان شد. در اين پژوهش كيفي از روش فراتركيب استفاده شد. يافته‌هاي بدست آمده در قالب 10 مقوله فرعي اوليه با 24 مقوله‌هاي فرعي ثانويه: حمكراني مشاركتي (رهبري دانشگاه، مديريت دانشگاه)، كنشگري هيئت‌امنا (ساختار هيئت‌امنا، كاركردهاي هيئت‌امنا)، كنشگري اعضاي هيئت علمي (مديريت فعاليت‌هاي اعضاي هئيت علمي، توسعه سرمايه‌انساني اعضاي هيئت علمي، حمايت از اعضاي هيئت علمي)، كنشگري دانشجويان (مديريت فعاليت هاي دانشجويي، توسعه سرمايه‌انساني دانشجويان، حمايت از دانشجويان)، كنشگري كاركنان دانشگاه (مديريت منابع انساني، توسعه سرمايه‌انساني كاركنان، حمايت از كاركنان،)، نظام آموزشي و پژوهشي (برنامه‌هاي آموزشي و درسي كارآمد، مديريت تحقيقات دانشگاهي)، سازوكارهاي قانوني (تدوين قوانين جديد براي دانشگاه، بازنگري در قوانين دانشگاه)، سازوكارهاي مالي (سازوكارهاي تامين منابع‌مالي، سازوكارهاي تخصيص منابع‌مالي، مديريت و برنامه‌ريزي مالي)، كارآفريني دانشگاه (ارتباط دانشگاه با صنعت، نهادسازي كارآفريني) و ظرفيت‌سازي (توسعه ظرفيت‌هاي نرم و توسعه ظرفيت‌هاي سخت) دسته‌بندي شدند.