پرستاران ايراني در مواجه با كوويد-19 تجارب، چالش ها و فرصت ها

قرارداشتن در كانون خطر و تقبل مسئوليت مراقبت از بيماران كرونا، توجه رسانه‌اي و حرفه‌اي زيادي را معطوف پرستاران و حرفه پرستاري ساخت و به برساخت تصويري جديد از آنها در همه كشورهاي درگير بحران كمك كرد. اخلاق حرفه‌اي و اخلاق پزشكي در امتداد اين بحران مورد بازانديشي مستمر قرار گرفت و پرستاران را به درك متفاوتي از اهميت نقش‌هاي حرفه‌اي خويش رهنمون ساخت. مقاله حاضر بدنبال شناخت تجربه زيسته پرستاران ايراني در بحران كوويد19 است. در اين مطالعه از طريق انجام مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته با شانزده نفر از پرستاران درگير خدمات رساني و تحليل مضموني نتايج، مقولاتي چون احساسات منفي و استرس بالا در مراحل اوليه ، تغييرات نگرشي مثبت و تجربه‌ورزي استخراج شد. اهميت بازانديشي در گفتمان زيستپزشكي و تأثيرات چندجانبه و تعميم يافته آن بر برساخت وضعيت حرفه پرستاري از ديگر نتايج اين مطالعه بود. اين مطالعه به اهميت تخصص و دانش فني پرستاران در كنار ماهيت چندبعدي اين حرفه به عنوان حرفه‌اي نيازمند دانشي فني و تفهمي اشاره مي‌كند. اين مطالعه اهميت حمايت‌هاي رواني و قانوني و لزوم توجه چندجانبه به وضعيت پرستاران و نقش آنان در وضعيت كلان نظام سلامت به ويژه در وضعيت پاندميك، اقدامات چندجانبه و اهميت تحولات سطح گفتماني در حوزه سلامت را مورد تأكيد قرار مي‌دهد.