نقد ترجمه منظوم شواربي از غزل اول و سوم حافظ بر پايه الگوي گيدئون توري

بسياري از آثار برجسته ادبيات فارسي به زبان عربي ترجمه شده است؛ از جمله اين آثار مي توان به ترجمه ديوان حافظ اشاره كرد، كه توسط مترجم توانمند مصري، امين الشواربي به عربي بازگردانده شده است. اين ترجمه، چهارده غزل از غزل هاي شيوا خواجه شيرازي را به منظوم ترجمه كرده است و باقي را به نثر برگردانده است. با توجه به دشواري ترجمه منظوم و عدم برقراري تعادل لازم ميان متن مبدأ و متن مقصد، ضرورت دارد تا چنين ترجمه هايي با رويكردهاي مقصدگرايانه ارزيابي گردد كه الگو و تئوري گيدئون توري بر حسب اين رويكرد شكل گرفته است. در اين تئوري به بررسي ترجمه و تغييرات سازنده و مخرب آن در چندين لايه پردخته مي شود. بدين سان پژوهش حاضر، با توجه به دشواري ترجمه منظوم و اهميت خاص غزليات حافظ، كه از زبان و تعبير متفاوت برخوردار است، به بررسي ترجمه منظوم امين الشورابي از غزل اول (ألا يا أيها الساقي...) و سوم (اگر آن ترك شيرازي...) حافظ، در پرتو ديدگاه مقصدگرايانه گيدئون توري مي پردازد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، ترجمه منظوم كاريست بس دشوار كه سبب بروز لغزش هاي فرواني مي شود، امين الشواربي در مجموع ستودني عمل كرده است و لغزش هاي ترجمه منظوم وي متناسب با تئوري مقصدگرايي گيدئون توري كه جواز استفاده از برخي تفاوت ها را به مترجم مي دهد، اندك است. اما اين ترجمه ها، در برخي موارد از تغييرات مخربي برخوردار است و موجب از بين رفتن زيبايي هاي متن و وارونه كردن معاني و محتوايي ابيات شده است كه نمي توان بسادگي از اين خطاها چشم پوشي كرد.