اثر روش هاي مختلف پيش تيمار بذر بر خصوصيات زراعي كتان روغني در شرايط تنش خشكي پس از گلدهي در منطقه كرمانشاه

اهداف: اين تحقيق به منظور بررسي اثر روش هاي پيش تيمار بذر بر صفات زراعي كتان روغني در شرايط تنش خشكي بعد از گلدهي طي سال زراعي 95-1394 در دانشگاه رازي اجرا شد. مواد و روش ها: اين بررسي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل: 1) رقم در دو سطح(هندي و مجاري و 2) پرايم بذر در هشت سطح شامل پنج سويه باكتري(Bacillus pumilus، Bacillus megaterium، Bacillus sp.، Bacillus amyloliquefaciens، Pseudomonas geniculate) و پيش تيمار بذر با آب مقطر، نيترات پتاسيم و تيمار شاهد و 3) قطع آبياري بعد از گلدهي و شاهد (آبياري منظم تا زمان رسيدگي) انجام شد. يافته ها: بر اساس نتايج، در شرايط عدم تنش خشكي عملكرد دانه رقم هندي و مجاري به ترتيب با 1536 و 1497 كيلوگرم در هكتار تفاوت معني دار نداشتند، ولي عملكرد زيست توده رقم مجاري (6129 كيلوگرم در هكتار) به طور معني داري از رقم هندي (4574 كيلوگرم در هكتار) بالاتر بود. تنش خشكي سبب كاهش معني دار عملكرد دانه و زيست توده، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و تعداد كپسول در بوته هر دو رقم مورد بررسي شد. روش هاي پيش تيمار بذر سبب افزايش معني دار عملكرد دانه و اجزاء آن در شرايط تنش خشكي پس از گلدهي و شرايط شاهد شدند. پيش تيمار بذر با باكتري هاي Bacillus megaterium و Bacillus amyloliquefaciens نتايج بهتري در اين ارتباط داشتند. نتيجه گيري: به نظر مي رسد استفاده از سويه هاي مناسب و بومي باكتري هاي محرك رشد گياه جهت تلقيح بذر از راهكارهاي مناسب جهت افزايش توليد گياهان زراعي در شرايط معمول و تنش كم آبي باشد.