فراتحليل رابطه خودكارآمدي و عملكرد تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف فراتحليل رابطه خودكارآمدي و عملكرد تحصيلي انجام شده است. روش مورد استفاده در اين پژوهش فراتحليل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش شامل مطالعات در دسترس بود كه در بين سال‌هاي 1381 تا 1398 منتشر شده بود. به منظور جمع‌آوري اطلاعات از چك ليست مشخصات طرح‌هاي پژوهشي مصرآبادي (1389) استفاده شد. پس از بررسي ملاك‌هاي ورود و خروج، 146 اندازه اثر از 130 مطالعه داراي شرايط فراتحليل به دست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل حساسيت، نمودار قيفي، مدل‌هاي ثابت و تصادفي و تحليل ناهمگني با استفاده از CMA استفاده شد. تحليل اطلاعات حاصل از پژوهش‌ها نشان داد كه ميانگين اندازه اثر كلي پژوهش‌هاي مورد بررسي براي مدل اثرات ثابت 384/0 و براي مدل اثرات تصادفي 390/0 است. با توجه به ناهمگوني اندازه‌هاي اثر، جنس و نوع نمونه مورد استفاده در پژوهشها به عنوان متغيرهاي تعديل كننده بررسي شدند. نتايج نشان داد كه اندازه اثر رابطه خودكارآمدي با عملكرد تحصيلي در پژوهش‌هايي كه از آزمودني دختر براي پژوهش استفاده شده، نسبت به ساير پژوهش‌ها بيشتر است. همچنين اندازه اثر رابطه اين دو متغير در پژوهش‌هايي كه از دانشجويان به عنوان نمونه استفاده شده، نسبت به ساير پژوهش‌ها بيشتر است. نتايج نشان دادند كه از ميان انواع خودكارآمدي، خودكارآمدي رياضي بيشترين ارتباط را با عملكرد تحصيلي يادگيرندگان دارد. بر پايه اندازه اثرهاي به دست آمده مي‌توان دريافت كه خودكارآمدي بر عملكرد تحصيلي تأثير مي‌گذارد.