ريشه هاي ساختاري وقوع فساد اكادميك در آموزش عالي ايران

مقدمه : فساد به‌طور عام و فساد آكادميك به طور خاص، همواره در بردارنده آثار و پي‌آمدهاي نگران كننده‌اي هم براي سازمان مربوطه و هم براي جامعه دارد و ساختارها و نهادهاي عديده‌اي از آثار و پي آمدهاي آن متضرر مي‌شوند. به گونه‌اي كه نه تنها فساد، باعث كاهش كيفيت، برابري و دسترسي در آموزش عالي مي‌شود بلكه بازده‌هاي اقتصادي جامع و ظرفيت‌هاي فرهنگي آن را نيز كاهش مي‌دهد. هدف : با توجه به نقش و عملكرد درست مهم دانشگاه ها در جامعه، هدف اين پژوهش اين است تا با رويكردي تفسيرگرايانه ريشه هاي ساختاري وقوع فساد اكادميك در نظام آموزش عالي ايران از ديدگاه صاحب نظران و اساتيد واكاوي كند روش: رويكرد پژوهشي بكار برده شده در اين پژوهش كيفي مي باشد و از روش روش نظريه داده بنياد مبني بر طرح نوظهور براي انجام عمليات پژوهش استفاده شد. داده هاي اين پژوهش با استفاده از روش مصاحبه باز جمع آوري شد. روش نمونه گيري بكار رفته در اين پژوهش از نوع روش نمونه گيري هدفمند و گلوله برفي مي باشد و با استفاده از شاخص اشباع نظري تعداد 15 نفر از اساتيد و صاحب نظران به عنوان جامعه مورد پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. نگرش و ديدگاه آنها نسبت به چگونگي وقع فساد اكادميك در آموزش عالي ايران مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي اصلي اين پژوهش شامل ريشه هاي ساختاري همچون ريشه هاي اقتصادي، مديريتي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي بود. با استفاده از يافته هاي پژوهش، مدلي تحت عنوان مدل عوامل ساختاري وقوع فساد اكادميك ارائه گرديد.