واكاوي موانع توسعه گردشگري پزشكي در ايران با تاكيد بر الزامات سياستگذاري

گردشگري پزشكي بعنوان يكي از شاخه هاي گردشگري سلامت، پديده اي رو به رشد در قرن21 است كه يكي از سريع ترين رشدهاي بازار گردشگري را داراست. علي رغم قابليت هاي ايران در گردشگري پزشكي، آمارها نشان مي دهد سهم ايران از درآمدهاي اين صنعت ناچيز است. با توجه به فرصت هاي رو به رشد و رقابت فزاينده بين المللي در گردشگري پزشكي از يك سو و عدم بهره برداري مناسب از قابليتهاي كشور از سوي ديگر، اين پژوهش سعي دارد با روش پژوهش كيفي و راهبرد تحليل مضمون، به بررسي موانع توسعه گردشگري پزشكي در ايران و ارائه رهنمودهاي كاربردي بپردازد. به اين منظور با 16 تن از خبرگان اين حوزه مصاحبه و پس از كدگذاري داده هاي مصاحبه، موانع توسعه گردشگري پزشكي در ايران استخراج شدند. سه مانع اصلي توسعه گردشگري پزشكي و ابعاد فرعي هر يك از آنها عبارتند از :1 موانع نظام اداري و خط مشي گذاري شامل ضعفهاي نظام اداري، مسائل ناشي از تداخل حوزه سياستي گردشگري و سلامت، ضعف همكاري بخش خصوصي و دولتي، ضعف نظام آماري و اطلاعات، ضعف نظارت و پايش.2 موانع زنجيره ارائه خدمات گردشگري پزشكي شامل ضعف فرايند ارائه خدمت، فعاليت غيررسمي و زيرزميني، ضعف رقابت پذيري، موانع سرمايه گذاري. 3موانع مربوط به بازارهاي هدف گردشگري پزشكي شامل تعامل نامناسب با بيمار خارجي، ضعف در بازاريابي و تبليغات، و موقعيت ضعيف رقابتي.