تحليل ديدگاه جوامع روستايي دربارۀ ميزان تأثيرپذيري كيفيت زندگي از گردشگري؛ موردمطالعه: استان كرمانشاه

گردشگري روستايي نقش مهمي در بهبود كيفيت زندگي دارد و مورد تأكيد محققان است و به‏منزلۀ رويكرد اقتصادي پويا ويژگي‏هاي منحصربه‏فرد و بارزي دارد. اين پژوهش با هدف بررسي تأثيرات گردشگري در كيفيت زندگي جامعۀ ميزبان انجام شده است. پژوهش از لحاظ هدف كاربردي، رويكرد حاكم بر آن كمّي، و بر اساس ماهيت توصيفي ـ تحليلي است. جامعۀ آماري شامل روستاهاي هدف گردشگري استان كرمانشاه است. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 380 نفر برآورد شده است كه متناسب با تعداد جمعيت روستاها بين آن‏ها توزيع شده است. داده‏هاي لازم به دو شيوۀ كتابخانه‏اي و ميداني گردآوري شده است. به‏منظور تحليل موضوع، چارچوبي از شاخص‏هاي كيفيت زندگي (اوقات فراغت، رفاه، زيرساخت و دسترسي، اشتغال و درآمد، بهداشت و محيط، ايمني و امنيت، مسكن و آموزش) در قالب 45 گويه استفاده شده است. نتايج تجزيه و تحليل يافته‏ها بيانگر اين موضوع است كه بين گردشگري و كيفيت زندگي رابطه‏اي مثبت و معني‏دار وجود دارد و 677/0 از تغييرات كيفيت زندگي از طريق گردشگري تبيين مي‏شود. نتايج حاصل از تكنيك كوداس نيز نشان مي‏دهد كه از بين چهارده روستاي هدف گردشگري، سه روستاي شمشير و حرير و حجيج بزرگ از لحاظ شاخص‏هاي كيفيت در بالاترين سطح و سه روستاي فش و سراب هرسم و نجوبران در پايين‏ترين سطح قرار دارند.