تهيه و ارزيابي برون تن نانوذرات جامد ليپيدي حاوي داروي گلاتيرامر با رهايش كنترل شده

سابقه و هدف: بيماري ام اس كه با تخريب ميلين سلول هاي عصبي همراه است براي مبتلايان مشكلات فراوان حسي حركتي ايجاد مي كند و زندگي شان را مختل مي كند. يكي از داروهاي درمان اين بيماري گلاتيرامر مي باشد كه به عنوان يك پپتيد در دوز 20 ميلي گرم به شكل روزانه تزريق مي شود كه تحمل تزريق هر روزه آن براي دوره طولاني طاقت فرسا است. از سويي عوارض محل تزريق نيز براي بيمار آزار رسان است. در اين پروژه سعي شد با استفاده از فناوري نانو، امكان آهسته رهش نمودن دارو ايجاد شود تا علاوه بر اطمينان از كاهش تغييرات سطح خوني دارو، فاصله تزريق ها وبه تبع آن تحمل بيمار افزايش يابد. روش بررسي: در اين پروژه نانوذرات جامد ليپيدي (SLNs: Solid Lipid Nanoparticles ) از داروي گلاتيرامر بر روي حامل هاي كلسترولي با روش هموژنيزاسيون با دور بالا تهيه شد. سايز و پتانسيل زتاي ذرات مورد بررسي قرار گرفت، مورفولوژي ذرات با كمك SEM (Scanning Electron Microscopy ) بررسي شد و در نهايت ميزان بارگيري و الگوي رهايش دارو مطالعه شد. جهت افزايش پايداري نانو ذرات تهيه شده، انجماد سرمايي به كمك مانيتول به عنوان محافظ سرمايي يا Cryoprotectant در برنامه تحقيق قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادند ذرات تهيه شده با داشتن سايز كمتر از 300 نانومتر و شاخص پراكندگي (PDI: Polydispersity Index ) كمتر از 0.5، ميزان بارگيري دارو بيش از 74 % و رهش بيش از 6 روزه مي توانند كانديد مناسبي براي جايگزيني درمان فعلي با اين سيستم دارورساني باشند. نتيجه گيري: به نظر مي رسد دارورساني گلاتيرامر به كمك فناوري نانو مي تواند راهكار جديدي براي حل مشكلات موجود در كنترل ام اس با اين دارو در آينده فراهم سازد.