مقايسه توانايي ادراك بينايي-فضايي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (MS) و افراد بهنجار در شهر تبريز

سابقه و هدف: نقص شناختي در بيماري مولتيپل اسكلروزيس (MS) به صورت مكرر و ناتوان كننده است. تغيير در سرعت پردازش اطلاعات مهم ترين عارضه شناختي در اين بيماري است. هدف از اين مطالعه، مقايسه توانايي ادراك بينايي فضايي در بيماران و افراد سالم بود. روش بررسي: اين مطالعه به صورت مطالعه مقطعي، به روش توصيفي-مقايسه اي بر روي دو گروه مبتلا و بهنجار (گروه شاهد)، در شهر تبريز و در بازه زماني ارديبهشت تا دي ماه سال 97 انجـام شـد. بعد از شركت 280 نمونه در مطالعه و غربالگري آنها، در انتها 246 مورد از نمونه هاي سالم در مطالعه ماندند. از اين تعداد 123 نفر در گروه نمونه هاي بيمار و 123 نفر در گروه نمونه هاي سالم جاي گرفتند. ارزيابي جهت يابي خط (JLO) بر روي نمونه ها انجام گرفت. داده هاي حاصل با ديگر پارامترهاي جمعيتي و تفاوت گروه بهنجار و بيمار مقايسه شد. يافته ها: ميانگين سن نمونه هاي مورد مطالعه به ترتيب براي نمونه هاي سالم و مبتلا به صورت 0.45±24.31 و 0.26±23.67 سال بود، كه تفاوت آشكاري ميان آنها مشاهده نشد. 73.56 درصد از نمونه هاي مبتلا و 79.96 درصد از افراد سالم متاهل بودند. نسبت جنسيت نمونه هاي سالم تقريبا برابر بود (49.47% مذكر و 51.53% مونث) و در نمونه هاي بيمار جنسيت مونث داراي فراواني بيشتري بود (56.74% مونث و 43.26% مذكر). توانايي ادراك بيناييفضايي در بيماران مبتلا به ام اس ضعيف تر از گروه بهنجار بود. نتيجه گيري: بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس از عملكرد شناختي ضعيف تري نسبت به افراد بهنجار برخوردار هستند؛ در نتيجه توانبخشي اين دسته از بيماران با استفاده از آموزش و ديگر اقدامات لازم مي تواند به درك بينايي-فضايي بهتر آنها منجر شود.