بررسي مقايسه‌اي اثر كيتوزان و كيتوزان به همراه هيالورونيك اسيد روي التيام زخم در موش صحرايي

مهندسي بافت روش جديدي براي جايگزيني اجزاي بافت تخريب شده به وسيله پليمرهاي زيست تخريب پذير است. در مطالعه حاضر از داربست كيتوزان استفاده شد تا در حضور اسيدهيالورونيك (HA) تأثير آن روي التيام زخم در موش صحرايي ارزيابي شود. به اين منظور 60 سر موش صحرايي تهيه و به سه گروه تقسيم شدند. بعد از آماده‌سازي جراحي، پوست ناحيه‌ي ستون فقرات هر حيوان به صورت تمام ضخامت با پانچ پوستي برداشته شد. گروه يك به عنوان كنترل منفي در نظر گرفته شد، در گروه دو از كيتوزان و در گروه سه از كيتوزان همراه با اسيد هيالورونيك استفاده شد. زخم‌هاي تجربي از منظر ماكروسكوپي و هيستوپاتولوژي ارزيابي شد. نتايج پژوهش حاضر بيانگر اين بود كه مساحت زخم در روز دوم در گروه كيتوزان + HA به طور معني‌داري نسبت به گروه كنترل كمتر بوده است، همچنين مساحت زخم در روز چهاردهم در گروه‌هاي كيتوزان و كيتوزان + HA به طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل بوده است. نتايج بافت‌شناسي بهبود روند ترميم در گروه‌هاي كيتوزان و كيتوزان همراه با اسيدهيالورونيك نسبت به گروه كنترل را نشان مي‌دهد كه در اين بين ترميم در گروه كيتوزان + HA بهتر از گروه كيتوزان بود. در كل با توجه به نتايج به-دست آمده داربست كيتوزان به همراه اسيدهيالورونيك سبب تسريع بسته شدن زخم مي‌شود.