عنوان مقاله :
راهكارهاي برنامه سازي تلويزيوني و توسعه كشاورزي بر مبناي نظريه نشر نوآوري
عنوان به زبان ديگر :
Television programming and agricultural development based on the theory of Diffusion of innovation
پديد آورندگان :
اميري، جهاندار دانشگاه صدا و سيما - دانشكده ي ارتباطات , زابلي زاده، اردشير دانشگاه صدا و سيما - دانشكده ي ارتباطات و رسانه , طاعتي، شهريار دانشگاه صدا و سيما
كليدواژه :
برنامه سازي , ارتباطات توسعه , ارتباطات مشاركتي , توسعه پايدار , آموزش كشاورزي
چكيده فارسي :
تدوين سياست‌هاي آموزشي علمي و كاربردي كشاورزي و مبتني بر شواهد ميداني و تجربي ، نقش مهمي درتوسعه كشاورزي دارد. كشاورزان معمولا دچار انزواي ارتباطاتي هستند و تشكل‌هاي منسجم و رسانه‌هاي فراگير براي بيان نيازها، مشكلات و اولويت‌هاي خود در مجامع سياست‌گذاري و رسانه‌اي ندارند. با توجه به نياز نيروي انساني مشغول در عرصه كشاورزي به توانمندسازي ، هدف از پژوهش حاضر، ارايه راهكارهاي برنامه‌سازي تلويزيوني در توسعه كشاورزي است كه با روش مصاحبه عميق به انجام رسيده و درمجموع با 18 نفر از متخصصان مختلف مصاحبه شده و با روش تحليل مضمون و تشكيل شبكه مضامين مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفته است. اين پژوهش منجر به ارايه راهكارهاي برنامه‌سازي براي آموزش كشاورزي در تلويزيون گرديده كه داراي 2 بخش، شاخص‌هاي محتوايي و ساختاري است. راهكارهاي محتوايي و ساختاري شامل آگاه‌سازي، مهارت افزايي، همگامي با زيست‌بوم، استفاده از تجربيات ساير كشورها، ارتباط با گروه‌ها و قالب‌هاي متنوع برنامه‌سازي است كه ويژگي‌هاي محتوايي و ساختاري را براي برنامه‌سازي آموزشي از توليد تا ارسال بيان مي‌كند. درنهايت راهبردهاي برنامه‌ريزي ارتباطي شامل تشكيل گروه‌هاي تخصصي، تدوين استاندارد محتوايي، توجه به علاقه‌مندي ارتباط گران ، كيفيت گرايي در مقابل كميت گرايي پيشنهاد مي شود
چكيده لاتين :
developing suitable educational policies which are scientific, practical, and based on valid field observations and audience's needs, can play a significant role in the comprehensive promotion of target community of audience. the goal of the present study is to provide practices for making television programs of agriculture training.the present study adopted in-depth interview as research methods. Thus, 18 experts of agriculture, developement communication, as well as IRIB program developers and policy makers were deeply interviewed with. The the interview were analyzed through thematic analysis and network methods. At last, program making methods for agriculture policy-makers as well as agriculture training TV program makers were presented which were of two main parts: content and structural indicators of program making, and program-maker's (message senders) characteristics. Content and structure practices included informing, training and skills developing ways, goals of program making, being in tally with ecosystem, using other countries' experiences, communicating other groups, using various formats, style of program-maker's and planing. These practices are for communication policy-makers who explain the content and structural features of the practices for training program from production to broadcasting. Second, training and skills developing process which are carried out either covertly or overtly.
عنوان نشريه :
مطالعات توسعه اجتماعي- فرهنگي
