كليدواژه :
بهره ور ي , مكتب بهيافت , عمل آوردن , مشق بهيافت , تعليم و تربيت
چكيده فارسي :
در اين مقاله "بهيافت" در مرحله اول به‌عنوان يك فعل معرفي مي‌شود كه به دليل دستگاه فكري توحيدي حاكم برآن با موارد مشابه مانند بازيافت و آپسايكل تفاوت داشته و به معناي نوعي از كشف استعداد مكتوم نعمت‌ها و كاربست آن‌ها است. "بهيافت" را مي‌توان در ترادف با اصطلاحات اصيلي همچون "عمل آوردن" ، كيمياگري و تبديل محدوديت به امكان دانست كه جزو دايره اصطلاحات پركاربرد تمدن هاي واقع شده در اقليم‌هاي سخت مانند اقليم گرم و خشك ناحيه حاشيه كوير مركزي ايران به شمار مي‌روند. به‌واسطه عمل بهيافت با رجوع به مواد و مصالح، اشيا و وسايل بلااستفاده، چيزهايي با ارزش‌تر توليد مي‌شود. به اين تعبير، هر عملي كه به حفاظت و تحول ارزش چيزي بيانجامد گونه‌اي از بهيافت خواهد بود و مي‌تواند در مقياسي وسيع تر، دست‌مايه‌اي براي تعريف مجدد فعل معماري (به معناي آباداني) باشد. اين مقاله در مرحله دوم به تعريف مكتب بهيافت مي‌پردازد كه يكي از مباني نظري تمدن معماري ايراني و سنتِ ساختن بوده و ريشة ناپيداي به‌وجودآمدن بسياري از وجوه پيداي اين تمدن قابل تشخيص است. به نظر مي‌رسد مكتب بهيافت مي‌تواند به‌عنوان يك فلسفه پشتيبان، بسياري از امور مرتبط با زيستن را متحول سازد. اين مقاله از نوع تحقيق توصيفي-تحليلي بوده و با اتكا بر روش استدلال منطقي بر پايه تعاريف اوليه از مفهوم بهيافت، و مراجعه به منابع و داده‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني به راهبرد ارائه مدل عملياتي مي‌انجامد. تحقيق حاضر مشق بهيافت را به‌عنوان روشي براي بازرويش و احياي مكتب بهيافت معرفي مي‌نمايد كه به معني انجام روشمند عمل بهيافت بوده و شامل سه مرتبه "بن‌يافت"، "بهيافت" و "دريافت" مي‌باشد. تعاملي دوسويه بين مشق و مكتب برقرار است كه به دليل قوه‌ي ناميه مشق بهيافت، به بالندگي ساحت نظري مكتب بهيافت مي‌انجامد. در نهايت، مقاله حاضر طرح منظومه مشق را براي كارگاه‌هاي مشق بهيافت ارائه مي‌دهد.
چكيده لاتين :
Referring to the act of discovering the concealed potentials of the blessings, “Behyaft” as a verb, primarily differs from similar cases such as recycling and upcycling; due to the “monotheistic intellectual system” in which it is defined. Behyaft can be considered as synonymous to authentic terms such as “Amal Avordan” (produce), “Kimia” (alchemy), and the act of altering restriction into opportunity, which are the most widely applied terms in civilizations located at environmentally deprived climates such as the cities established at the edge of the deserts of Iran. Through the “Mashgh” (practice) of Behyaft, by employing obsolete materials, higher-value products are created. In this sense, any action that leads to the elevation of the value of things could be considered as a type of Behyaft; and can be a basis for redefining the concept of architecture with its original definition as “Abadani”. At the second step, Behyaft as a school of thought is one of the leading concepts in the Iranian architecture civilization, and it can be recognized as the invisible root for the emergence of many visible epitomes of this civilization. This article believes that the Behyaft as a school of thought can evolve any thought or action by acting as a supporting philosophy. This article is considered as a descriptive-analytical research that relies on the logical reasoning method, based on the initial definitions of the concept of Behyaft, and referring to library resources and field studies, leads to presenting an operational model. This article introduces the Mashgh-e-Behyaft as a way to revitalize the Behyaft school of thought, which is defined as the implementation of the practice of Behyaft in a disciplined method, consisting of its three stages: Bonyaft, Behyaft, and Daryaft. There is a reciprocal interaction between the Mashgh and the school of thought, which leads to the progression of the theoretical fields of Behyaft as a school of thought due to the “sprouting potential” of the Mashgh. Finally, this article proposes a system, designed for Mashgh-e-Behyaft workshops.
