تاثير اجراي الگوريتم كنترل درد بر شدت درد و مدت زمان اتصال بيماران به ونتيلاتور

هدف: بيماران متصل به ونتيلاتور به علت دريافت داروهاي سداتيو، تغيير در سطح هوشياري و اينتوباسيون قادر به خودگزارشي درد خود نيستند، لذا مديريت ناكافي درد در اين بيماران باعث افزايش مدت زمان اتصال به ونتيلاتور مي‌گردد. هدف از اين مطالعه تاثير اجراي الگوريتم كنترل درد بر شدت درد و مدت زمان اتصال بيماران به ونتيلاتورمي باشد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 396 بيمار تحت تهويه مكانيكي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اهواز به روش در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود از مرداد 1396 لغايت خرداد 1397 انتخاب و سپس به روش تصادفي با استفاده از بلوك‌هاي چهارتايي به دو گروه آزمون و كنترل تخصيص يافتند. در گروه آزمون، روزانه به مدت 10روز، شدت درد با استفاده از ابزار رفتاري درد اندازه‌گيري شد و بر اساس الگوريتم كنترل درد، تسكين درد صورت گرفت. هم‌چنين در مدت 10 روز، روزانه دو گروه به‌وسيله چك‌ليست پژوهشگر ساخته از نظر معيارهاي جداسازي از ونتيلاتور بررسي شدند.يافته‌ها: در گروه آزمون، شدت درد از روز اول مداخله شروع به كاهش نمود (0.0001 P). مدت زمان اتصال به ونتيلاتور نيز كاهش پيدا كرد و اين اختلاف نسبت به گروه كنترل از نظر آماري معني‌دار بود (0.0001 P).نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه استفاده از الگوريتم كنترل درد مي‌تواند منجر به مديريت بهتر درد و كاهش مدت زمان اتصال به ونتيلاتور در بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه شود. با اين حال، براي افزايش سودمندي باليني و دستيابي به درمان هدفمند درد، انجام مطالعات بيش‌تر بر چگونگي اجراي الگوريتم و ارزيابي مجدد درد بيماران مورد نياز است.