بررسي اثر مواجهه توأم با استرس گرمايي و رواني بر سطح سرمي تستوسترون در موش‌هاي صحرايي نر

هدف: در اين مطالعه به بررسي اثر مواجهه توأم استرس گرمايي به عنوان يك عامل استرس محيطي و استرس رواني بر سطح سرمي هورمون‌ تستوسترون در موش‌هاي صحرايي نر پرداخته شده است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه بر روي 40 عدد موش سالم صحرايي نر بالغ ويستار طي دوره 40 روزه انجام شد. موش‌ها به‌صورت مساوي و به طور تصادفي به سه گروه مواجهه و يك گروه شاهد تقسيم شدند. موش‌ها در گروه مواجهه با استرس گرمايي در معرض مواجهه با دماي 36 درجه سانتي‌گراد و رطوبت 20درصد قرار گرفتند. گروه مواجهه با استرس رواني در معرض سه نوع استرس شامل نور استروب، شيب‌دار نمودن قفس و پخش صدا قرار ‌گرفتند. گروه توأم نيز روزانه مطابق ترتيب مذكور هر دو نوع مواجهه را تجربه مي‌نمودند. سپس، ميزان هورمون‌ تستوسترون در همه گروه‌ها اندازه‌گيري شد.يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد، گروه مواجهه توأم (1.15 ±ng/ml 4.20) از سطح هورموني كم‌تري نسبت به دو گروه‌هاي مواجهه كه به‌صورت جداگانه در معرض استرس گرمايي (1.15 ± ng/ml4.35) و رواني (1.51 ±ng/ml 4.98) قرار گرفتند، برخوردار بودند. اين در حالي است كه ميزان سطح هورمون گروه شاهد 1.69 ±ng/ml 5.41 بود. نتايج واريانس تك‌متغيره نشان داد گروه مواجه توأم بيش‌ترين ميزان اختلاف سطح هورمون را نسبت به گروه شاهد و بزرگ‌ترين اندازه اثر را دارد.نتيجه‌گيري: به‌طور كلي، استرس گرمايي و رواني هر كدام مي‌توانند بر سطح هورمون تستوسترون به عنوان يكي از مؤلفه‌هاي توليد مثلي تأثيرگذار باشند. با اين حال مواجهه توأم با اين دو نوع عامل استرس‌زا ممكن است به اثرات حادتري بر روي سطح هورمون مورد بررسي منجر شود.