سياست‌هاي توزيعي رژيم پهلوي و شكل‌گيري وضعيت انقلابي در ايران: خيزش حاشيه عليه مركز

Distribution Policies of the Pahlavi Regime and the Formation of the Revolutionary Situation in Iran: A Marginal Uprising Against the Center

مقاله حاضر به مطالعه كارويژه توزيعي نظام سياسي پهلوي در ايجاد نارضايتي عمومي و شكل‌گيري وضعيت انقلابي در ايران اختصاص دارد. كارويژه‌اي كه با توزيع ارزش‌ها و منابع كمياب در سطح جامعه مرتبط است. در اين مقاله براي گردآوري داده‌ها از روش اسنادي و منابع كتابخانه‌اي استفاده شده است و براي تحليل آنها، روش تحليل كيفي به‌كار رفته است. از نظر ماهيت، اين پژوهش از نوع توصيفي ـ تاريخي است. فرضيه‌ و يافته‌هاي پژوهش مقاله عبارت است از: «الگوي توزيع منابع و ارزش‌ها رژيم در سه حوزه اقتصادي، سياسي و منزلت اجتماعي، سبب توزيع نامتوازن، نابرابر و ناعادلانه منابع و ارزش‌ها در سطح جامعه ايران شده و بالتبع آن تأثيري عظيم بر ايجاد شكاف بهره‌مندي و نارضايتي و درنهايت منجر به خيزش گروه‌ها، اقشار و طبقاتِ محروم، حاشيه‌اي و سركوب شده عليه الگوي توزيعي نظام سياسي پهلوي و وقوع انقلاب اسلامي ايران شد.

The present article is devoted to the study of the distributive special function of the Pahlavi political system in creating public dissatisfaction and shaping the revolutionary situation in Iran. A feature that is related to the distribution of values and scarce resources at the community level. In this article, documentary and library-based technique have been used to collect data and qualitative analysis method has been used to analyze them. In terms of nature, this research is descriptive-historical. The research hypothesis and findings of the article are as follows: the regime`s distribution model of sources and values in the fields of economy, policy and social dignity led to an unjust distribution of sources and values and following it caused a gap of exploitation and dissatisfaction and ultimately led to the rise of deprived, marginalized and oppressed groups and classes against the distributional pattern of the Pahlavi political system and, therefore, to the Islamic Revolution of Iran.