كليدواژه :
صحابه نگاري , نسايي , فضايل الصاحبه , هويت , خلفاي راشدين
چكيده فارسي :
از منظر گفتمان انتقادي، متون تاريخي صرفاً در راستاي گزارش رويدادهاي گذشته نيست، بلكه شيوه‌ي انديشيدن مورخين مسلمان دربار‌ه‌ي گذشته است. همچنين ميان متن موجود و ساختارها و فرآيندهاي سياسي و مذهبي رابطه‌اي وجود دارد. در واقع، نويسنده ايدئولوژي خود و ارزش‌ها و اعتقادات جامعه را با سبكي خاص و هنرمندانه در زبان رمزگذاري مي‌كند. به بياني ديگر تاريخ امري برساخته است، زيرا به واسطه‌ي ايدئولوژي و انديشه‌هاي مورخ و جامعه عصر او شكل گرفته است. از اين رو، هر متن تاريخي را مي‌توان با طرح اين مسئله پيش رو نهاد كه دغدغه‌هاي سياسي، اجتماعي و مذهبي ِمورخ به برجستگي چه اشخاصي منجر شده و اين نام‌ها با چه نوع هويت هايي، ذيل چه رابطه‌هايي با چه سنخ داوري و با بهره‌گيري از كدام واژه‌ها و در چه نوع پيكربندي‌هايي سامان يافته است؟ با اتكا به اين مباني نظري، روايات فضايل الصحابه نيز اگرچه انعكاس همان روايات قرون نخست هجري است، اما گزينش، چينش و چگونگي استعمال واژگان آن در راستاي طرد و برجسته سازي هويت برخي از اصحاب رسول خدا شكل گرفته است تا به فرآيند سياسي مذهبي زمانه پاسخ قاطعي دهد و يا در جهت تأييد اين فرآيندها و ايدئولوژي‌ها حركت كند. در اين پژوهش به منظور بازيابي هويت خلفاي راشدين با بهره‌گيري از تحليل گفتمان فركلاف به نقد و بررسي ساختار جملات و واژگان به كاررفته در فضايل الصحابه مي‌پردازيم.
چكيده لاتين :
From the critical discourse point of view, historical texts are not merely about reporting past events, but related to the way Muslim historians think about it. There is also a connection between the existing text and the political and religious structures and processes. In fact, the author encodes his ideology, the values and beliefs of the society in a special and artistic style in the language. In other words, as the ideology and ideas of the historian and the society of his time have formed the history, it is a constructed issue. Therefore, any historical text can raise the question that to whom did the political, social and religious concerns of the historian draw attention and these names have what kind of identities, under what relationships, with what type of judgment, and using what words and in what kind of configurations. Relying on these theoretical foundations, although the narrations of Fażāel al-Ṣaḥāba are a reflection of the same narrations of the first centuries AH., the selection, arrangement and use of the words in this book have been formed in order to reject and highlight the identity of some companions of the Prophet (PBUH) in order to respond decisively to the religious-political process of the time or to move in the direction of endorsing these processes and ideologies. In this study, in order to retrieve the identity of the Rashidun Caliphs, we use the discourse analysis method of Fairclough to critique and examine the structure of sentences and words used in Fażāel al-Ṣaḥāba.
