بررسي راهكارهاي بهبود مديريت زنگ تفريح در مقطع تحصيلي راهنمايي

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت موجود، تنگناها و نارسايي هاي زنگ تفريح از نظر دانش آموزان و معلمان بوده و به ارايه ي راهكارهايي براي بهبود مديريت زنگ تفريح در مقطع تحصيلي راهنمايي در مدارس ناحيه سه كرج مي پردازد.در اين مطالعه 257 دانش آموز(دختر و پسر) و 56 نفر از معلمان با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ي محقق ساخته نظرات دو گروه در چهار مقوله مورد ارزيابي قرار گرفت. براي تحليل داده ها آزمون هاي ناپارامتري تحليل واريانس فريدمن و كروسكال واليس و آزمون يو من ويتني به كار گرفته شد. نتايج بررسي نشان داد بين نظرات دانش آموزان و دبيران در مورد” نگرش و اهميت زنگ تفريح” اختلاف معناداري مشاهده نشده است و هردو گروه زنگ تفريح را عاملي مهم در رشد شناختي، عاطفي و اجتماعي دانش آموزان تلقي مي كنند.در حاليكه بين نظرات دو گروه از نظر “مدت زمان مناسب براي زنگ تفريح” و” شرايط و امكانات فيزيكي مدرسه” به هنگام زنگ تفريح در سطح تفاوت معناداري وجود دارد. اين تفاوت در مورد “مدت مناسب زنگ تفريح” به اين صورت بود كه معلمان مدت زمان فعلي زنگ تفريح را بيش از دانش آموزان مناسب و كافي مي دانند.در زمينه ي” شرايط و امكانات فيزيكي مدرسه” تفاوت بين نظرات دو گروه، بيانگر كمبود آشنايي معلمان از شرايط فيزيكي زنگ تفريح براي دانش آموزان است. نتايج هم چنين نشان داد كه ميزان آگاهي معلمان از نوع فعاليت هاي دانش آموزان در زنگ تفريح (تغذيه، بازي، محور صحبت و حضور در مراكزفرهنگي – تربيتي مدرسه) نسبي است و دانش آموزان خواستار توجه بيشتر معلمان به اين مقوله اند.