عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش «قدرشناسي مبتني بر قرآن» و زمان بندي آن بر «شادي»، «رضايت از زندگي» و «اميد» دانش‌آموزان
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Gratitude Education Based on Quran and Its Schedule on Happiness, Life Satisfaction, and Hope among Students
پديد آورندگان :
اميري واناني، ليلا دانشگاه آزاد بروجن، بروجن، ايران , نيكراهان، غلامرضا دانشگاه فرهنگيان - گروه روانشناسي، تهران، ايران , صدوقي، مجيد دانشگاه كاشان، كاشان، ايران
كليدواژه :
قدرشناسي , آيات قرآن , شادي , رضايت از زندگي , اميد , دانش‌آموزان دختر , دوره دوم متوسطه
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش «قدرشناسي مبتني بر قرآن» بر «شادي»، «رضايت از زندگي» و «اميد» دانش‌آموزان، با طرح پيش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون باگروه كنترل و پيگيري بود. تعداد 75 نفر دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهركرد با استفاده از روش نمونه‌‌گيري در دسترس انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي«اميدواري» اشنايدر، «رضايت از زندگي» داينر و «شادكامي» آكسفورد بود. گروه‌هاي مداخله بصورت هفتگي يا روزانه آموزش قدرشناسي را دريافت كردند. نتايج تحليل واريانس تركيبي نشان داد: 1. تاثير آموزش قدرشناسي بر اميد و شادي در مرحله پس آزمون و پيگيري معنادار بود؛ 2. تفاوت معناداري در رضايت از زندگي گروه ها ديده نشد؛ 3. تمرين روزانه قدرشناسي (به خلاف تمرين هفتگي)، افزايش قابل ملاحظه در ميزان شادي گروه ها را نشان داد.
چكيده لاتين :
The present research aimed to investigate the effectiveness of gratitude education based on Quran and its schedule on happiness, life satisfaction, and hope among students and it was conducted with a quasi-experimental method and pretest-posttest design with a control group and a follow-up phase. 75 second grade high school girl students were selected in the city of Shahrekord by the convenience sampling and they were randomly placed in two test groups and one control group. The research tool included the questionnaires of Schneider''s hopefulness, Diner''s life satisfaction, and Oxford happiness inventory. The intervention groups were received weekly or daily gratitude education. The analysis of combined variance shows that a) the gratitude education had a significant effect on hope and happiness in posttest and follow-up phases; b) there was not a significant difference among the groups in terms of life satisfaction; c) the daily gratitude exercise (unlike weekly exercise) considerably increased the level of happiness in groups
عنوان نشريه :
مطالعات اسلام و روانشناسي
