تحليلي بين زباني از ساختار ارتقايي خودايستا در زبان فارسي

وجود ساخت ارتقايي در بيشتر زبان هايي كه گروه متمم نماي ناخودايستا برمي گزينند به اثبات رسيده است، چراكه اعتقاد بر اين است كه در بند ناخودايستا به‌سبب ناقص بودن هستۀ زماني جملۀ پيرو، اين هسته قادر به بازبيني حالت فاعلي نيست و فاعل جملۀ پيرو براي بازبيني مشخصۀ حالت خود مجبور به حركت به جايگاه فاعلي بند بالاتر است. براساس اين ديدگاه ارتقا از درون بند خودايستا به‌دليل امكان پذير بودن بازبيني حالت مجاز نيست. در پژوهش حاضر با به كارگيري داده هاي زبان هاي مختلف نشان داده مي شود برخلاف اين تصور، ارتقاي فاعل به فاعل در برخي زبان ها از درون بند خودايستا نيز امكان پذير است. البته ساخت هاي ارتقايي در زبان هاي داراي متمم خودايستا نيز كاملاً يكسان نيستند و با هم تفاوت هايي آشكار دارند. در پژوهش حاضر چهار نوع مختلف ساخت ارتقايي خودايستا اعم از فراارتقا، فوق‌ارتقا، بيش‌ارتقا و ارتقاي كپي در زبان هاي مختلف و فرضيه هاي متفاوت دربارۀ آن‌ها مورد مطالعه قرار مي گيرد و درنهايت سعي مي شود با توجه به شواهد موجود مبني‌بر وجود ساخت ارتقايي در زبان فارسي، جايگاه زبان فارسي در اين تحليل بين‌زباني از ساخت ارتقايي مشخص شود.