بررسي رابطه تفاوت‌هاي فردي در فارسي‌آموزان سطوح مختلف در كلاس‌هاي آموزش زبان فارسي به‌عنوان زبان دوم (تمايل به برقراري ارتباط، هوش اجتماعي و انگيزش)

هدف اين پژوهش به طور خاص افزايش درك و آگاهي ما از رابطۀ بين عوامل مربوط به تفاوت هاي فردي در آموزش زبان به و يژه عوامل تمايل به برقراي ارتباط، هوش اجتماعي و انگيزش است. دو متغير جنس و سطح دانش زباني نيز در اين پژوهش موردبررسي قرار گرفته است. براي پاسخ به سه پرسش و بررسي فرضيه ها ي پژوهش 168 نفر از فارسي آموزان بزرگ‌سال سطوح مختلف زباني (79 زن و 89 مرد) در دانشگاه هاي مختلف، به پرسش‌نامۀ 44 گويه اي پاسخ دادند. نتيجۀ تحليل آماري و آزمون هاي مختلف براي بررسي داده هاي مربوط به متغيرهاي تمايل به برقراري ارتباط WTC و مؤلفه هاي انگيزش و هوش اجتماعي نشان داد كه روابط اين سه متغير با يكديگر كاملاً معنادار است و فقط رابطۀ تمايل به برقراري ارتباط و خودبايدي در فارسي آموزان دختر معنادار نيست. روابط بين متغير تمايل به برقراري ارتباط با چهار متغير خودآرماني، تجربۀ يادگيري، انگيزش كلي و هوش اجتماعي در فارسي آموزان پسر قوي تر از دختران است و رابطۀ بين متغيرهاي هوش اجتماعي و انگيزش در فارسي آموزان دختر از پسران قوي تر است. تحليل داده ها براساس سطوح زباني نشان داد در سطح مقدماتي روابط بين متغير تمايل به برقراري با سه متغير خودآرماني، تجربۀ يادگيري و انگيزش كلي و نيز رابطۀ متغير هوش اجتماعي و انگيزش قوي تر از ساير سطوح زباني است. در سطح مياني افزايش متغير تمايل به برقراري ارتباط موجب كاهش معنادار متغير خودبايدي مي شود و رابطۀ متغير تمايل به برقراري ارتباط و هوش اجتماعي در سطح مياني بيشتر از سطوح ديگر است.