ارزيابي مطلوبيت زيستگاه ماهي قزل‌آلاي خال قرمز (Salmo trutta fario) در رودخانه چالوس با استفاده از مدل خطي تعميم ‌يافته

قزل‌آلاي خال قرمز (Salmo trutta fario) يكي از انواع ماهيان آب شيرين مي‌باشد كه به دليل صيد افراطي، نابودي زيستگاه و تخريب زمين‌‌هاي خاص براي تخم ريزي در ايران در معرض خطر انقراض قرار دارد. براي پيش‌بيني مطلوبيت زيستگاهي ماهي قزل‌آلاي خال قرمز، 3 ايستگاه از بخش‌‌هاي مختلف رودخانه چالوس (بالا دست، ميان دست و پايين دست) در نظر گرفته شد. مجموعه اي از عوامل محيطي (فيزيكو شيميايي و ساختاري) در هر ايستگاه (در مجموع 19 متغير) بطور هم زمان با داده‌‌هاي مربوط به حضور/عدم حضور ماهي قزل‌آلاي خال قرمز (12 نمونه حضور و 24 نمونه عدم حضور) به صورت ماهانه در طول يك سال (1397-1396) نمونه برداري گرديد. بر اساس پيش‌بيني نتايج مدل خطي تعميم يافته، اختلاف معني داري بين حضور و عدم حضور ماهي قزل‌آلا در ايستگاه‌‌ها با تمام عوامل محيطي مورد مطالعه (پس از حذف عوامل با همبستگي بالا) وجود داشت (0.01 p) . نتايج مدل نشان داد كه با افزايش سرعت جريان آب، عمق رودخانه و غلظت اكسيژن محلول (خصوصاً در قسمت‌‌هاي بالا دست رودخانه) بر روند احتمال حضور ماهي در رودخانه افزوده خواهد شد و بر عكس با افزايش عوامل فيزيكي و ساختاري مثل دماي آب، عرض رودخانه و فاصله از مبدا و همچنين با افزايش غلظت متغير‌‌هاي كيفي آب مثل افزايش ميزان شوري، مواد مغذي (مثل نيترات و فسفات)، اكسيژن خواهي شيميايي و مواد جامد معلق بتدريج از احتمال حضور ماهي كاسته مي‌شود.