راهكارهاي فقهي جهت حفظ ذخاير بين نسلي ناظر بر عدالت و پرهيز از ظلم

No Title

ذخاير بين نسلي به مجموعه اي از منابع مهم گفته مي شود كه زندگي انسان ها بدان وابسته بوده و بدون آنها سلامت جسم و روان، آسايش و آرامش فردي و اجتماعي از بين مي رود. از مهم ترين اين ذخاير مي توان به زمين، آب، هوا و... اشاره نمود كه البته در اين بين همانگونه كه خداوند فرموده است: «جعلنا من الماء كل شيء حي» (انبياء:30)، آب جايگاه ويژه اي مي يابد. با توجه به رويه ي نامتعارف انسان ها در استفاده از اين منابع مهم خطر نابودي اين منابع براي نسل هاي آينده خطري جدي مي نمايد كه علوم مختلف بايد از ظرفيت هاي خود در اين زمينه استفاده نمايند و براي هدايت اين مسيله تدبير كنند. يكي مهم ترين اين علوم فقه مي باشد، از ظرفيت هاي فقه در اين زمينه مي توان به تاكيد بر عدالت و پرهيز از ظلم در جهت حفظ ذخاير بين نسلي اشاره نمود. پژوهش حاضر به روش توصيفي-تحليلي درصدد پاسخگويي به سوالاتي از قبيل؛ «راهكارهاي فقهي در جهت حفظ ذخاير بين نسلي چيست؟»؛ «عدالت و ظلم در ديدگاه فقه جهت حفظ ذخاير بين نسلي چگونه است؟» و... مي باشد. درباره ي پيشينه ي پژوهش بايد گفت پژوهش هاي پراكنده اي در اين باره انجام شده است اما وجه افتراق پژوهش حاضر با آنها در اين است كه موضوع ذخاير بين نسلي را با توجه به ظرفيت هاي فقه مورد بررسي قرار مي دهد و پاسخگويي به اين نياز را از طريق مجاري فقهي دنبال مي كند.

No Abstract