گفتمان انقلاب اسلامي و مواجه با چالش بديل سازي

The discourse of the Islamic Revolution and facing the challenge of alternatives

گفتمان انقلاب اسلامي با اتكاي بر نقطه قوت ماهيت اسلامي به پيروزي رسيد و نظم هاي سكولار را به چالش كشيد. اما از برهه اي به بعد، اين نقطه قوت به آنتي تز اين گفتمان تبديل گرديد و آن را با چالش مواجه ساخت. حال، اين سوال مطرح است كه اسلام سياسي به عنوان نقطه قوت گفتمان انقلاب اسلامي در ايجاد انقلاب و نظام سازي، چگونه به عنوان عاملي تهديدگر و تضعيف كننده آن در جهان اسلام تبلور يافت؟ (مسيله). با روش توصيفي-تحليلي و بهره گيري از نظريه گفتمان لاكلا و موف (روش)، اين فرضيه به بحث گذاشته شده كه گفتمان سلفي تكفيري، با وجود وحدت پارادايمي، اثبات هويت خود را در نفي گفتمان انقلاب اسلامي تعريف نمود و با معنادهي متغاير به دال هاي مشابه و مفصل بندي آنها حول حكومت/خلافت اسلامي و در سايه حمايت و هدايت نظام سلطه، توانست الگويي از مسلمان اصيل تر، متشرع تر به سنت نبوي و متخاصم تر در برابر كفار را به نيروهاي اجتماعي مسلمان معترض القا نمايد و گفتمان انقلاب اسلامي را به عنوان «غير» واجب الجهاد جايگزين «غير»هاي صليبي و يهود نمايد (فرضيه). فرجام آن، تبديل نقطه قوت گفتمان انقلاب اسلامي به آنتي تز و تضعيف كننده آن است كه جهان اسلام را به تقابل بين مسلماني خشونت بار مبتلا ساخته است (يافته).

Relying on the strong point of Islamic, the discourse of the Islamic Revolution triumphed and challenged secular order. But from time to time, this strength became the antithesis of this discourse and challenged it. Now, the question is how political Islam, as the strong point of the Islamic Revolution's discourse in creating revolution and systematization, how it crystallized as a threatening and weakening factor in the Islamic world?(Introduction) Using the descriptive-analytical method and using the theory of Laclau and Moff discourse (Method), the hypothesis has been discussed that the Takfiri Salafi discourse, despite its paradigm unity, defined the proof of its identity in the negation of the Islamic Revolution discourse and with different meanings to the signs. Their similarity and elaboration around the Islamic government / caliphate, and in the light of the support and guidance of the domination system, was able to instill in the protesting Muslim social forces a model of a more genuine Muslim, more law-abiding in the prophetic tradition, and more hostile to infidels. The obligation of jihad to replace the "other" crusaders and the Jews (Hypothesis). The end result is the conversion of the strong point of the Islamic Revolution's discourse into the antithesis and debilitator that has plagued the Islamic world with violent inter-Muslim confrontation.(Results)