رابطه بين عوامل محيطي و تركيب گياهي با روش آناليز چند متغيره (مطالعه موردي: مراتع استپي مرودشت در استان فارس)

Relationship Between environmental Factors and Plant Composition By Multivariate Analysis

هر گونه گياهي با توجه به نيازهايش يك مكان بهينه از محيط را به عنوان زيستگاه انتخاب ميكند. اين تحقيق به منظور ارزيابي رابطه بين تركيب گونه هاي گياهي با عوامل ادافوتوپوگرافيكي در مراتع استپي مرودشت در استان فارس مورد بررسي قرار گرفت. براي اين كار از روش نمونه‌برداري تصادفي استفاده شد و براي برداشت عوامل پوشش گياهي و محيطي، ترانسكت‌هايي به طول 30 متر پياده گرديد. در مرحله دوم نمونه برداري نمونه برداري از خاك و اندازه‌گيريهاي ميداني توپوگرافي صورت گرفت و نمونه‌هاي خاك به آزمايشگاه انتقال داده شدند. در آزمايشگاه ميزان ماده آلي (OM)، هدايت الكتريكي (EC)، اسيديته (EC)، درصد شن، سيلت و رس خاك، سديم، پتاسيم و فسفر اندازهگيري شد. رابطه بين عوامل ادافوتوپوگرافيكي و تركيب گونه‌هاي گياهي با استفاده از آناليزهاي چند متغيره DCA و CCAتعيين گرديد. مهم‌ترين عوامل خاكي مؤثر در پراكنش پوشش گياهي با استفاده از روش CCA شوري و سديم بودند. همچنين ارتفاع از سطح دريا و شيب به عنوان عوامل توپوگرافي تأثير‌گذار در تركيب گونه‌هاي گياهي شناخته شدند.

Any plant according to its needs selects an optimal location of the environment as habitat. The aim of this study was to evaluate the relationship between plant species composition and edaphotopopographic factors in the steppe rangelands of Marvdasht in Fars province. Soil and vegetation sampling was carried out by random sampling and transect method, respectively. In this study, transects with a length of 30m were used. After sampling the soil samples were transported to the laboratory. In the laboratory content of OM, EC, pH, sand, silt and clay, Na, K and P were measured. The relationship between environmental factors and species composition was determined using DCA and CCA multivariate analyzes. The most important factors in the distribution of vegetation, were soil EC and Na. Altitude and slope were identified as effective topographic factors the composition of plant species.