مديريت ريسك واردات ذرت دامي ايران

واردات ذرت ايران به عنوان نهاده توليد صنعت دام و طيور كشور همواره با ريسك مواجه بوده است. شناسايي و مديريت ريسك واردات اين محصول يكي از اقدامات براي اطمينان از تأمين نهاده توليد در كشور است. در مطالعه كنوني، به شناسايي ريسك سيستمانيك و غير سيستماتيك وارات ذرت دامي براي دوره زماني 1378 تا 1397 با استفاده از تئوري پرتفوي توسعه يافته پرداخته شده است. در ارزيابي ريسك با استفاده از اين مدل، از شاخص تنوع واردات، ارتباط قيمت وارداتي و قيمت جهاني صادركنندگان ذرت و شاخص سهولت كسب وكار استفاده شد. بر اساس نتايج ريسك پرتفوي در سال‌هاي مختلف، بيشتر ناشي از ريسك سيستماتيك نسبت به ريسك غيرسيستماتيك مي باشد. نتايج شاخص ريسك نشان داد كه ريسك واردات ذرت دامي براي ايران بيشتر ناشي از ريسك غيرسيستماتيك مي باشد كه عواملي چون نوسانات نرخ ارز ايران، سياست هاي داخلي در جهت واردات ذرت دامي و مسايل و مشكلات هر يك از كشورهايي صادركننده ذرت به ايران، مسبب آن هستند. رابطه خطي مشخص بين شاخص تنوع و شاخص ريسك غير سيستماتيك واردات ذرت دامي به ايران، طي سال‌هاي مورد بررسي وجود ندارد و افزايش تعداد كشورهاي مبدأ واردات ذرت به ايران به معناي كاهش و يا از بين رفتن ريسك وارداتي ذرت ايران نيست. كاهش اين نوع ريسك وارداتي، از طريق انتخاب صحيح كشورهاي مبدأ واردات و كاهش وابستگي بيش از حد به برخي كشورها خصوصاً كشورهايي كه وزن ريسكي بالايي دارند امكان‌پذير خواهد بود؛ در حقيقت به جاي افزايش تنوع كشورها، لازم است از طريق واردات ذرت از كشورهايي با وزن ريسك كمتر مانند كشور سنگاپور به كاهش ريسك غير سيستماتيك واردات ذرت به ايران كمك كرد.