واكاوي آداب و اصول هنرآموزي برمبناي فتوت‌نامه‌ها و مقايسه آن با شيوه‌هاي آموزش دانشگاهي (مطالعه موردي: كارشناسي هنر اسلامي)

با توجه به ويژگي‌هاي هنر اسلامي و ضرورت احياء و تقويت آنها، امروزه برنامه‌هايي براي آموزش و تربيت نيروهاي متخصص در سطح آموزش عالي شكل گرفته كه رشته كارشناسي هنر اسلامي با تجربه پانزده ساله از مهم‌ترين آنهاست. نقد اين دوره و بررسي انطباق مولفه‌هاي آموزشي آن با آداب تربيتي هنرآموزان اين هنرها در گذشته ضروري به‌نظر مي‌رسد. بنابراين ضمن شناسايي آداب و ويژگي‌هاي تربيتي و آموزشي در جوامع گذشته (با استناد به فحواي فتوت‌نامه‌ها) و نيز برنامه‌هاي آموزشي دوره كارشناسي هنر اسلامي، مواردي چون: »هدف «، »اصول و مبناها «، »روش «، »شرايط استاد « و »شرايط شاگرد « در دو شيوه مورد مقايسه قرار گرفته است. روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني مي‌باشد. نتايج اين پژوهش مشخص نمود كه هر چند اهداف آموزشي در هر دو شيوه تا حدودي بر هم منطبق بوده‌اند، اما به علت غالب بودن ساختار و نظام آموزشي ترمي ـ واحدي در آموزش دانشگاهي، مواردي چون اصول و روش‌هاي آموزشي و شرايط استاد و شاگرد، تفاوت بسياري با آموزش سنتي اين هنرها دارد؛ به‌طوري‌كه در شيوه جديد، ماهيت و مقصد آموزش به شيوه‌اي دگرگون آشكار مي‌شود.