بررسي ابتناء سياستگذاري فرهنگي بر زيرساخت هاي فكري در مطالعه موردي مساله اخلاقي توبه از ديدگاه ملاصدرا

سياستگذاري فرهنگي در ترويج مسائل اخلاقي در امتداد انديشه‌هاي بنيادين فلسفي امري ضروري است اين مقاله ضمن ارائه تبييني از اين مدعي درمطالعه موردي مسئله توبه نشان مي دهد كه چگونه مباحث انتزاعي فلسفه صدرايي از طريق حكمت مدني مي تواند كاربردي شده و به پيشنهاد هايي در زمينه خط مشي گذاري در فرهنگ توبه بر اساس ديدگاه هاي علم النفسي و معرفت شناسي صدرايي با روش توصيفي تحليلي استنباطي دست يابد .توبه از ديدگاه صدرا داراي سه مؤلفه معرفت، ندامت و اراده است. پس از تبيين فلسفي اين موارد ثابت شده معرفت به ضرر گناه و نفع توبه كه از آن تعبير به انگاره مي شود به عنوان اصلي ترين مؤلفه توبه تلقي مي شود. تحليل هاي فلسفي صدرايي مي تواند نشان دهد كه مراتب ندامت و اراده در توبه تابعي از مراتب معرفت است و معرفت شهودي مبتني بر فطرت مي تواند در سطح كمي و كيفي بيشترين تأثير را در انگيزش افراد به سوي توبه داشته باشد و از اين جهت در راستاي شكوفايي معرفت شهودي برنامه ريزي هاي فرهنگي بايد منعطف بر تكوين و تكامل معرفت شهودي باشد.با توجه به اهميت انگاره هايي كه افراد در جوامع نسبت به ضررهاي گناهان و منفعت توبه دارند بايد علاوه بر راه هاي ايجاد معرفت يقيني و علاوه بر در نظر گرفتن مسئله احتمال معرفت‌شناختي بايد به انگاره‌هاي مربوط به صور خيال توجه ويژه اي نمود و براي گسترش و تعميق معرفت شهودي فطري تلاش كرد