تحليل و دسته بندي روش‌هاي تحويل و توزيع آب بر حسب درخواست در شبكه‌هاي آبياري

انتخاب روش توزيع و تحويل آب يكي از پارامترهاي مهم و اساسي در طراحي شبكه‌هاي آبياري محسوب مي‌شود كه نقش تعيين‌كننده‌اي در انعطاف‌پذيري و بهبود بهره‌وري آب دارند. روش‌هاي توزيع و تحويل آب با توجه به مديريت عوامل تحويل آب مي‌توانند به روش‌هاي تحويل گردشي، بر حسب درخواست و برحسب تمايل تقسيم شوند. از ميان اين روش‌ها، روش بر‌حسب درخواست (توافقي) به عنوان يك روش مشاركتي علاوه بر ارتقاء انعطاف‌پذيري و عدم نياز به زيرساخت‌هاي پرهزينه در مقايسه با روش‌هاي برحسب تمايل، در شبكه‌ها با بهره‌برداري دستي قابل اجرا است. بسته به دامنه تغييرات مجاز عوامل تحويل، محدوديت هاي اعمال شده بر درخواست زارعين و نحوه‌ حصول توافق ميان مديران شبكه و زارعين تنوع قابل توجهي از روش تحويل توافقي ايجاد مي شود. هر يك از روش‌هاي مذكور، تاثير مستقيمي بر چگونگي مديريت و عمليات بهره‌برداري شبكه دارد، كه ضرورت طبقه بندي آنها را براي سهولت برنامه ريزي عمليات بهره‌برداري ايجاب مي‌كند. تا كنون مباني مدوني براي دسته‌بندي روش‌هاي تحويل برحسب درخواست، و طبقه‌بندي آنها ارائه نشده است. در اين تحقيق اطلاعات برخي از شبكه‌هاي آبياري در داخل و خارج از كشور كه با روش برحسب درخواست در حال بهره‌برداري هستند، جمع‌آوري شده است. باتحليل اطلاعات و بررسي‌هاي انجام شده، مباني روشهاي برحسب درخواست تدوين، و طبقه بندي آن‌ها صورت گرفت. با توجه به تغييرات عوامل تحويل، و چگونگي حصول توافق، روش‌هاي تحويل توافقي به سه دسته با انعطاف پذيري حداكثر، متوسط، و حداقل تقسيم شده‌اند.