بررسي تغييرات دماي ايران در اثر تغيير اقليم

در اين پژوهش اثر تغيير اقليم بر دماي آينده (2040-2021) در ايران بررسي شده است. به اين منظور نتايج سه مدل گردش عمومي (GCM) به نام هاي GFDLESM2M، HadGEM2ES و IPSLCM5ALR و براي دو سناريو انتشار گازهاي گلخانه اي RCP2.6 و RCP8.5 تحليل شد. براي ريزمقياس نمايي و تصحيح سوگيري از مدل CCT و داده­هاي دماي كمينه روزانه و دماي بيشينه روزانه (20191986) استفاده شد. كاهش دما در ميانگين وزن‌دار سالانه هيچ‌كدام از سناريوهاي بررسي شده، رخ نداده است. بيش‌ترين افزايش ميانگين وزن‌دار سالانه دما برابر 3.1 درجه سانتي‌گراد  و بيش‌ترين افزايش دماي فصلي مربوط به تابستان (8.5 درجه سانتي‌گراد) مربوط به سناريو RCP8.5 در مدل HadGEM2ES است. همين‌طور، بيشينه كاهش دما در فصل زمستان (1.2 درجه سانتي‌گراد) تحت شرايط سناريو RCP2.6 و مدل GFDLESM2M رخ داده است. با توجه به اقليم ايران كه اغلب مناطق آن خشك است، در پي اين افزايش دما حتي در شرايط خوش‌بينانه (RCP2.6)، كشور نيازمند برنامه مديريت جامع منابع آب و ديد بلندمدت مديران و مسئولان ذيربط مي باشد. افزايش دما موجب چالش­ هايي از جمله مسائل كشاورزي، امنيت غذايي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، سياسي، بين الملل و ... مي‌شود.