توسعه مدل بهره برداري دستي به‌منظور بهبود كفايت و پايداري توزيع آب كشاورزي در كانال هاي اصلي آبياري

اين مطالعه به بررسي ميزان تأثير دو راهكار غيرسازه‌اي، «شرايط قابل پيش بيني نوسانات ورودي به شبكه» و «توزيع آب بر اساس نوبت‌دهي» در بهبود فرآيند بهره‌برداري كانال آبياري پرداخته است. براي اين منظور مدل شبيه‌ساز هيدروليك جريان براي كانال اصلي شبكه آبياري نكوآباد توسعه داده شد و با استفاده از دو شاخص ارزيابي عملكرد، ميزان كفايت و پايداري توزيع آب در كانال اصلي ارزيابي شد. جهت بررسي ميزان بهبود توزيع آب در هركدام از راهكارها، برنامه‌ريزي توزيع آب روزانه مطابق هر راهكار در محيط MATLAB تهيه و با مدل رياضي شبيه‌سازي لينك شد. جهت تعيين ميزان اثرگذاري هر راهكار تحت سناريوهاي مختلف بهره‌برداري، تحليل مكاني تغييرات شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد كفايت و پايداري توزيع آب، در GIS صورت گرفت. نتايج نشان داد كه با بكارگيري راهكارهاي غيرسازه‌اي وضعيت كلي بهره‌برداري به ميزان محدودي بهبود مي‌يابد، به‌نحوي‌كه كفايت توزيع آب روزانه در كل شبكه در حدود 1011 درصد در راهكار اول و در حدود 79 درصد در راهكار دوم نسبت به وضع موجود بهره‌برداري، بهبود يافته است. همچنين بهبود پايداري توزيع آب به‌طور ميانگين در حدود 13 تا 15 درصد بدست آمد. بنابراين با استفاده از راهكار دوم، آب كشاورزي با توزيع مناسب‌تري در بخش مياني و پايين‌دست كانال به آبگيرها تحويل داده مي‌شود.