بررسي سياستگذاري اقوام ايراني در منطقه شمال غرب (مطالعه موردي قوم ايراني كرد)

يكي از شاخص‌هاي در سياست‌گذاري در منطقه شمال غرب، تهيه برآورد از وضعيت تعامل حاكميت با اقوام ساكن در اين منطقه است. اين تعامل در قالب سياست‌هاي قومي تبلور مي‌يابد. ازاين‌رو هدف محققين بر اين است كه سياستگذاري در نظام ج.ا.ا در قبال قوم كرد را مورد بررسي علمي قرار دهند. محققان به دنبال پاسخگويي به اين سؤال هستند كه در دهه اخير چه سياست قومي توسط حكومت، در خصوص قوم ايراني كرد در منطقه شمال غرب اعمال شده است؟ فرضيه نيز اينگونه مطرح گرديده است كه: «سياست هاي قومي اتخاذ شده در منطقه شمال غرب وحدت در كثرت بوده است». براي پاسخگويي به سؤال پژوهش و فرضيات آن، ضمن استفاده از منابع كتابخانه‌اي و روش موردي – زمينه اي، پرسشنامه‌اي متشكل از19 سؤال با نظر خبرگان تهيه گرديد. جامعه آماري اين پژوهش را200 نفر ازكارشناسان امنيتي و سياسي مستقر در منطقه شمال غرب تشكيل داده‌اند كه با استفاده از فرمول كوكران131 نفر از آنان به‌عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. درنهايت بعد از جمع‌آوري وتحليل اطلاعات مشخص گرديد كه سياست اتخاذشده در منطقه شمال غرب، ج.ا.ا در قبال قوم كرد سياست وحدت در كثرت با گرايش به كثرت گرايي بوده است.